Wszystkie instytucje budżetowe są zobowiązane do posiadania środków trwałych do wykonywania funkcji ustawowych. W związku z tym rachunkowość budżetowa tych obiektów jest prowadzona nie tylko w celu kontroli przyjęcia i usuwania, ale także w celu naliczania amortyzacji. Odpisy amortyzacyjne są odzwierciedlone na koncie drugiego rzędu 104 00 000 „Amortyzacja”.
Instrukcje
Krok 1
Przeczytaj instrukcję nr 148n, która została zatwierdzona rozporządzeniem Ministerstwa Finansów Federacji Rosyjskiej nr 148n z dnia 30.12.2008. Zwraca uwagę na procedurę obliczania i odzwierciedlania odpisów amortyzacyjnych środków trwałych w rachunkowości budżetowej. Ustala się również limit odpisów, zgodnie z którym środki trwałe dzieli się na trzy kategorie według metody amortyzacji.
Krok 2
Nie amortyzuj rzeczowych aktywów trwałych należących do pierwszej kategorii. Należą do nich przedmioty o wartości do 3000 rubli, a także biżuteria i cenne przedmioty. Ich koszt jest odpisywany po przekazaniu środka trwałego do eksploatacji, zgodnie z paragrafem 43 instrukcji nr 148n.
Krok 3
Nalicz amortyzację w wysokości 100% wartości księgowej pozycji środków trwałych i wartości niematerialnych, których wartość waha się od 3 000 do 20 000 RUB. Co więcej, jej określenie następuje w momencie przekazania obiektu do eksploatacji. Kolejność refleksji w rachunkowości budżetowej określona jest w paragrafie 43 i paragrafie 49 instrukcji nr 148n. W takim przypadku otwierana jest pożyczka na środki trwałe na koncie 1 104 00 410 „Spadek wartości środków trwałych z tytułu amortyzacji” oraz obciążenie na koncie 1 401 01 271 „Koszty amortyzacji”.
Krok 4
Zastosuj metodę amortyzacji liniowej dla pozycji środków trwałych trzeciej kategorii, których wartość przekracza 20 000 rubli. W takim przypadku korespondencja rachunków jest używana podobnie jak w drugiej kategorii, ale kwota miesięcznych odliczeń będzie równa połowie rocznej stawki. W takim przypadku amortyzacja naliczana jest od pierwszego dnia następnego miesiąca następującego po miesiącu, w którym obiekt został zarejestrowany, tj. odzwierciedlone na rachunku analitycznym 101 00 000 „Środki trwałe” lub 102 00 00 „Wartości niematerialne”. Zasada ta wynika z postanowień punktu 40 Instrukcji nr 148n.
