Gaz w kuchni lub kotłowni nie jest nowy. Zapewnia ciepło, umożliwia gotowanie żywności i utrzymuje maszyny w ruchu. Wielu z nas zna również zapach gazu ziemnego. Dokładniej, co bierzemy za zapach.
W rzeczywistości metan jest substancją bezbarwną i bezwonną. A fakt, że dana osoba nie może tego poczuć, dopóki stan zdrowia nie zacznie się pogarszać, czyni tę substancję bardzo niebezpieczną. Nawiasem mówiąc, gaz płynący głównym gazociągiem również nie ma zapachu. Do gazu o niskim stężeniu dodaje się silny zapach. Ale tak bardzo drażni ludzkie receptory, że gdy ilość gazu w pomieszczeniu jest równa 1% objętości powietrza, osoba już poczuje zapach nieodłączny od tego lub innego środka zapachowego. Jest to bardzo ważne, ponieważ wystarczy mała iskra, aby zapalić gaz w pomieszczeniu, powodując nagłe uwolnienie energii cieplnej i wywołanie wybuchu. Odoranty to zazwyczaj specjalne związki chemiczne. Zawierają siarkę oraz siarczki. W konsekwencji najsilniejszy i najbardziej drażniący zapach będzie wyczuwalny w mieszaninie kilku takich odorantów. Tak więc znany gaz ziemny w kuchni ma zapach, który nieco przypomina zapach gnijącej cebuli. W Rosji merkaptan etylowy jest najczęściej używany jako środek zapachowy. Stopień nasycenia gazu ziemnego odorantami jest kontrolowany przez specjalne urządzenia oparte na metodach chemicznych, organoleptycznych i fizykochemicznych. Podobne instalacje znajdują się na stacjach dystrybucji gazu, które wtłaczają nawaniacz do metanu, podobnie jak w przypadku gazu w butlach, który jest używany np. w silnikach spalinowych Twojego samochodu. Gaz w butlach na daczy również przechodzi proces nawaniania.
