Zwrot z kapitału jest najważniejszym wskaźnikiem efektywności przedsiębiorstwa. Podobnie jak inne wskaźniki rentowności jest to wartość względna i określa zwrot z kapitału.
Instrukcje
Krok 1
Wskaźnik zwrotu z kapitału własnego charakteryzuje wysokość zysku, jaki właściciele przedsiębiorstwa otrzymują z zainwestowanego kapitału. Oblicza się ją jako stosunek zysku pozostającego do dyspozycji spółki pomnożonego przez 100 do wysokości kapitału własnego (Dział III bilansu). Dynamika tego wskaźnika wpływa na poziom notowań spółki i świadczy o jakości zaawansowanego zarządzania kapitałem.
Krok 2
Jeśli porównamy zwrot z kapitału własnego z poziomem zwrotu z aktywów, to możemy określić efektywność wykorzystania przez firmę dźwigni finansowej (kredyty i pożyczki). Zwrot z kapitału własnego rośnie wraz ze wzrostem udziału pożyczonych środków w wolumenie tworzonych aktywów. Różnica między zwrotem z kapitału a zwrotem z całkowitego kapitału to efekt dźwigni. Innymi słowy jest to zwiększenie zwrotu z kapitału własnego poprzez przyciągnięcie pożyczonych środków (kredytu).
Krok 3
Analizując rentowność kapitału własnego wykorzystują takie pojęcie jako dźwignię. Reprezentuje specyficzną wagę przyciąganych źródeł finansowania w wysokości środków na utworzenie majątku przedsiębiorstwa. Stosunek źródeł powstawania majątku będzie optymalny, jeżeli zapewniony zostanie wzrost zwrotu z kapitału własnego przy akceptowalnej wysokości ryzyka finansowego.
Krok 4
Dlatego czasami wskazane jest, aby organizacja korzystała z pożyczonych środków (pożyczek), nawet jeśli wysokość kapitału własnego firmy jest wystarczająca do powstania majątku. Wynika to z faktu, że efekt wykorzystania pożyczonych środków, wyrażony wzrostem zwrotu z kapitału własnego, może być wyższy niż oprocentowanie wykorzystania tych środków.
