Zaopatrzenie we własne środki obrotowe jest jednym z głównych wskaźników stabilności finansowej przedsiębiorstwa. Jeżeli spółka nie posiada kapitału własnego, oznacza to, że tworzenie majątku obrotowego, aw niektórych przypadkach części majątku trwałego, odbywa się kosztem pożyczonych środków.
Instrukcje
Krok 1
Aby określić zaopatrzenie przedsiębiorstwa we własne aktywa obrotowe, stosuje się specjalny współczynnik. Obliczany jest jako stosunek własnych środków obrotowych do wielkości środków obrotowych. Z kolei wartość własnych środków obrotowych oblicza się jako różnicę między kapitałem własnym firmy (wiersz 490 „Bilans”) a wartością majątku trwałego (wiersz 190).
Krok 2
Wskaźnik zasilenia własnym majątkiem obrotowym pokazuje, jaka część kapitału własnego, pozostała z utworzenia majątku trwałego, przeznaczana jest na pokrycie majątku obrotowego. Standardowa wartość tego współczynnika wynosi 0, 1, tj. co najmniej 10 procent kapitału obrotowego musi być utworzone kosztem kapitału własnego firmy.
Krok 3
Istnieje sytuacja, w której różnica pomiędzy kapitałem własnym a majątkiem trwałym spółki jest ujemna. Oznacza to, że kapitał własny firmy nie wystarczy, aby stanowić nie tylko część majątku obrotowego, ale także majątku trwałego, czyli tzw. część środków trwałych i cały kapitał obrotowy powstaje kosztem pożyczonych źródeł.
Krok 4
Niekiedy aktywa trwałe pokrywane są w 100 procentach własnym kapitałem, a środki obrotowe zasilane są kredytami i pożyczkami. W takim przypadku współczynnik zasilenia własnym majątkiem obrotowym będzie równy zero.
Krok 5
Jeżeli poziom tego wskaźnika jest niższy od wartości standardowej, oznacza to, że kapitały własne spółki są niewystarczające lub że wielkość aktywów trwałych jest zbyt duża, np. z powodu dużego wolumenu budowy w toku, lub znaczna kwota kapitału obrotowego, na przykład z powodu wzrostu nieodebranych zapasów lub dużej ilości należności.
