PKB (Produkt Krajowy Brutto) jest głównym wskaźnikiem makroekonomicznym determinującym wyniki działalności gospodarczej. Deflator PKB to wskaźnik cen, który odzwierciedla zmianę cen koszyka konsumentów w pewnym okresie czasu.
Instrukcje
Krok 1
Deflator PKB jest jednym z najczęstszych wskaźników do obliczania wskaźnika cen konsumpcyjnych, który odzwierciedla stopę inflacji w kraju. Deflator PKB opiera się na wielkości koszyka konsumenckiego w bieżącym okresie, ale nie bazowym. Za deflator PKB uważa się więc również indeks Paaschego.
Krok 2
Deflator PKB obejmuje finalne produkty konsumpcyjne, towary i usługi rozliczane w PKB. Przy obliczaniu PKB odrzuć wszystkie wskaźniki charakteryzujące towary zakupione w poprzednich latach oraz towary pośrednie w wytwarzaniu produktu końcowego. Na przykład jedzenie przygotowane w domu i obiad przygotowany w restauracji. Obie potrawy mogą być dokładnie takie same, ale produktem końcowym, którego koszt decyduje o poziomie PKB, będzie obiad z restauracji.
Krok 3
Obliczanie PKB opiera się na następującej zasadzie: „Wszystko, co jest produkowane w kraju, na pewno zostanie sprzedane”. Zatem najprostsze obliczenie PKB polega na zsumowaniu wszystkich kwot wydanych przez konsumentów na zakup wytworzonego produktu końcowego. Innymi słowy, PKB można przedstawić jako sumę wszystkich wydatków wymaganych do odkupienia wszystkich dóbr wyprodukowanych na rynku.
Krok 4
Deflator PKB to stosunek PKB nominalnego do realnego, wyrażony w procentach. Wzór obliczeniowy wygląda następująco:
Deflator PKB = PKB nominalny / PKB realny * 100%.
Krok 5
PKB nominalny wyrażany jest w cenach bieżących dla danego okresu, a PKB realny w cenach roku bazowego, które są stałe. Rok bazowy można wybrać jako rok poprzedni dla bieżącego okresu lub dowolny inny. Porównanie roku późniejszego z rokiem bieżącym (wcześniejszym) służy do porównania wydarzeń historycznych z daną, obecną sytuacją. Obliczając np. realny PKB z 1970 r. w cenach z 1990 r., rok bazowy będzie rokiem 1990, a obecnym rokiem 1970.
