Umowa pożyczki nieoprocentowanej jest dość rzadkim rodzajem umowy pożyczki i jest stosowana głównie pomiędzy osobami, które są spokrewnione lub pokrewne. Wydawany jest również w przedsiębiorstwach, gdy konieczne jest zdeponowanie środków uczestnika bez płacenia podatków.
Instrukcje
Krok 1
Określ walutę pożyczki. Najprostszym sposobem jest skorzystanie z rubli, ponieważ nie ma potrzeby przeliczania kursów walut w dniu pożyczki i w dniu jej spłaty. W przeciwnym razie konieczne jest zapewnienie procedury wydawania i spłaty pożyczki. Na przykład możesz wskazać, że środki są wydawane i zwracane w rublach, ale w równowartości określonej kwoty w walucie obcej. Pamiętaj, aby wyjaśnić te punkty w umowie, aby w przyszłości nie było sporów z powodu gwałtownej zmiany kursu walutowego.
Krok 2
Wskaż w umowie, że pożyczka jest nieoprocentowana. Jeśli pominiesz ten punkt, pożyczkodawca ma pełne prawo zażądać miesięcznej wypłaty odsetek, które są obliczane według stopy refinansowania Banku Centralnego Federacji Rosyjskiej. Jednocześnie brak zapłaty tych odsetek może prowadzić do nałożenia kar i postępowania sądowego.
Krok 3
Ustaw okres spłaty pożyczki. Strony mogą uzgodnić dowolne warunki i określić je w warunkach umowy. W przypadku pominięcia tego punktu lub wskazania „na żądanie”, dłużnik zobowiązany jest do zwrotu pożyczonych środków w ciągu 30 dni od daty otrzymania roszczenia pożyczkowego od wierzyciela. Wniosek ten jest dokumentowany odpowiednim pismem lub oświadczeniem i przesyłany za podpisem lub listem poleconym.
Krok 4
Pamiętaj, że umowa pożyczki jest prawdziwa. Oznacza to, że momentem zawarcia jest faktyczny przelew środków, który jest sporządzany za pomocą odpowiedniego zlecenia odbioru lub odbioru gotówki. W związku z tym w umowie możesz wskazać dość dużą kwotę i zauważyć, że zostanie ona przekazana w częściach. Ta metoda jest szczególnie przydatna dla firm, które okresowo pożyczają niewielkie kwoty od założycieli. Pozwoli to uniknąć dużego przepływu pracy.
