Efektywność wykorzystania majątku trwałego firmy charakteryzuje się kilkoma wskaźnikami. Jednym z tych wskaźników jest kapitałochłonność. Odzwierciedla, ile środków trwałych przypada na 1 rubel wytworzonych produktów.
Instrukcje
Krok 1
Kapitałochłonność podstawowych przemysłowych środków produkcji określa się jako stosunek średniego rocznego kosztu środków trwałych zaangażowanych w proces produkcji do wielkości produkcji w ujęciu wartościowym. Jeśli ten wskaźnik w przedsiębiorstwie spada, oznacza to oszczędność pracy.
Krok 2
Wskaźnik kapitałochłonności pozwala określić, ile pieniędzy trzeba zainwestować w środki trwałe, aby uzyskać wymaganą wielkość produkcji. Jeśli środki trwałe są wykorzystywane w przedsiębiorstwie bardziej efektywnie, wskaźnik ten spada.
Krok 3
Odwrotnym wskaźnikiem kapitałochłonności jest produktywność kapitału. Charakteryzuje wielkość produkcji, którą organizacja otrzymuje z każdego rubla środków trwałych. Rentowność majątku służy do określenia efektywności ekonomicznej majątku produkcyjnego dostępnego w przedsiębiorstwie.
Krok 4
Analizując rentowność aktywów ze wszystkich aktywów produkcyjnych, wyodrębnia się ich część aktywną (maszyny i urządzenia robocze). Aby określić wpływ struktury środków trwałych na efektywność ich wykorzystania, należy porównać stopy wzrostu i procenty planu produktywności kapitału na 1 rubel kosztu majątku produkcyjnego i na 1 rubla kosztu ich aktywna część. W tym przypadku drugi wskaźnik powinien wzrosnąć, pod warunkiem, że wzrośnie udział aktywnej części środków trwałych.
Krok 5
Wzrost poziomu efektywności wykorzystania trwałego przemysłowego majątku produkcyjnego pozwala na zwiększenie wielkości produkcji bez dodatkowych inwestycji finansowych w majątek trwały iw krótszym czasie. Jeśli produktywność kapitału wzrasta, a kapitałochłonność odpowiednio maleje, oznacza to przyspieszenie tempa produkcji, spadek kosztów reprodukcji nowych aktywów, a tym samym spadek kosztów produkcji.
