Słowo „niewola” przyszło do języka rosyjskiego od arabskiego przez Tatarów. Jego głównym znaczeniem było pokwitowanie pożyczki. Niewola lichwiarska oznaczała spłatę odsetek za użycie pożyczonych pieniędzy. A lichwiarze to przodkowie współczesnych banków.
Znaczenie umowy wiązanej
Dziś słowo „bondage” jest używane jako przymiotnik do pojęcia „deal”. Znaczenie „umowy związanej” jest teraz nieco inne niż w dawnych czasach.
Transakcja uciążliwa to umowa zawarta na skrajnie niekorzystnych dla jednej ze stron warunkach. Z reguły zawiera się ją w pewnych istotnych okolicznościach strony przegranej.
Typowym przykładem transakcji uciążliwej jest sprzedaż mieszkania lub samochodu po cenie poniżej ceny rynkowej ze względu na pilną potrzebę spłaty zadłużenia. Czasem oczywiście umowa pożyczki lub pokwitowanie zastawu w lombardzie nazywa się transakcją uciążliwą, ale w sensie prawnym takie dokumenty są całkowicie legalne, bo wszędzie podpisują formalną umowę, w której zobowiązują się zwrócić kwotę wraz z odsetkami.
Oznaki uciążliwej transakcji
W przypadku uciążliwej transakcji charakterystyczne są następujące znaki:
- zostaje popełniona w wyniku zbiegu trudnych do przezwyciężenia okoliczności;
- jest niekorzystny dla jednej ze stron;
- jedna ze stron świadomie wykorzystuje trudną sytuację drugiej.
Uciążliwa transakcja to złożona i dezorientująca koncepcja prawna. Nie ma dziś ugruntowanej praktyki sądowej, która pozwalałaby jednoznacznie ocenić, czy transakcja jest taka, czy nie.
Z jednej strony wszystko jest jasne. Istnieje bardzo konkretna definicja transakcji uciążliwej, ale niestety w sensie prawnym ten opis nic nie znaczy. Z drugiej strony każdy z punktów musi zostać udowodniony za pomocą dokumentów lub dowodu z opinii biegłego. Pomimo tego, że w Kodeksie Cywilnym Federacji Rosyjskiej (Kodeks Cywilny Federacji Rosyjskiej) istnieją koncepcje popełnienia czynów pod wpływem przemocy, podstępu, groźby, złośliwej zmowy, w rzeczywistości niezwykle trudno je udowodnić.
W związku z tym niewiele jest pozytywnych rozwiązań w sporach związanych z umowami wiązanymi. Zbyt łatwo wszystkie wyjaśnienia ofiar są obalane przez prawników winnych. W „drobnym druku” jest zbyt wiele subtelności, niuansów i zobowiązań. Na przykład interes własny sprawcy łatwo „rozsypuje się”, wystarczy wyrazić wersję, że pokrzywdzony był niedostatecznie poinformowany, niepiśmienny lub w ogóle wykazywał bezprecedensową hojność. Nie można kwestionować takich stwierdzeń.
Na równi z transakcjami zniewalającymi są te, które są popełniane w wyniku nieuczciwych działań. Fakt oszustwa jest również dość trudny do udowodnienia, zwłaszcza jeśli dowody są poszlakowe, a świadkowie nierzetelni.
