Dwie organizacje mogą zawrzeć umowę na przechowanie, zgodnie z którą jedna z nich przekazuje, a druga otrzymuje wartości zapasów do przechowywania. Jednocześnie pierwsza organizacja płaci za ich przechowywanie, a druga gwarantuje ich bezpieczeństwo i terminowy zwrot. Konieczne jest wydanie bezpiecznego przechowywania zgodnie z rozdz. 47 Kodeksu Cywilnego Federacji Rosyjskiej.
Instrukcje
Krok 1
Zawarcie umowy o odpowiedzialne składowanie i przekazanie pozycji magazynowych (towarów i materiałów) do magazynu do depozytariusza. Zgodnie z ust. 2 art. 887 Kodeksu Cywilnego Federacji Rosyjskiej, fakt oddania rzeczy do magazynu depozytowego, posiadacz poświadcza paragonem, pokwitowaniem lub innym dokumentem z podpisem wydanym deponentowi, tj. ty. Rozliczanie towarów w miejscach przechowywania, w magazynach powiernika odbywa się poprzez wypełnienie ujednoliconych formularzy dokumentów pierwotnych. Wypełnia się je zgodnie z instrukcjami zatwierdzonymi dekretem Państwowego Komitetu Statystycznego Rosji z dnia 09.08.1999 nr 66.
Krok 2
Każda przeprowadzona operacja sporządzana jest dwustronnym aktem przyjęcia i przekazania, który podpisują deponujący i depozytariusz (formularz nr MX-1), a także akty o zwrocie pozycji inwentarzowych (formularz nr MX- 3). Świadectwo odbioru, ilość jego egzemplarzy oraz kompletność pakietu dokumentów określa umowa składu. Świadectwo zwrotu sporządza się w dwóch egzemplarzach.
Krok 3
W przypadku konieczności wykorzystania przechowywanego sprzętu do demonstracji, a także odbioru towarów i materiałów od organizacji powierniczej, na polecenie kierownika należy wyznaczyć osobę odpowiedzialną. Musi to być członek personelu organizacji deponenta. Zgodnie z poleceniem powinien on odpowiadać za przechowywanie tego sprzętu, który otrzymał na chwilę do demonstracji jako próbkę, a także za terminowe przekazanie lub odbiór tego sprzętu na przechowanie.
Krok 4
Tak więc głównymi dokumentami, według których dokonywane jest przechowanie i śledzona jest odpowiedzialność materialna za towary i materiały, są akty wypełniane zgodnie z formularzami nr МХ-1 i МХ-3. Korzystając z tych dokumentów, można dokładnie ustalić okresy, w których sprzęt lub inne towary i materiały były przetrzymywane w wyspecjalizowanej organizacji lub u deponenta jako próbka.
