Pożyczki udzielone na 12 miesięcy uważane są za krótkoterminowe. Wszystkie inne pożyczki są długoterminowe. Przenoszenie pożyczek z jednego rodzaju na inny reguluje PBU 15/1 z 1.01.02. Podczas tłumaczenia musisz przestrzegać określonej kolejności.
Czy to jest to konieczne
- - umowa lub umowa dodatkowa;
- - nowy harmonogram spłat kredytu;
- - zapisy księgowe;
- - oświadczenie sądowe.
Instrukcje
Krok 1
Jeśli klient nie jest w stanie dokonać terminowej kalkulacji udzielonej pożyczki, możesz przenieść pożyczkę krótkoterminową na długoterminową. Termin restrukturyzacji zadłużenia musi zostać uzgodniony przez obie strony.
Krok 2
Zgodnie z obowiązującymi przepisami możesz odnowić umowę lub sporządzić dodatkową umowę do bieżącego dokumentu.
Krok 3
Sporządź nową umowę lub dodatkową umowę w dwóch egzemplarzach dla każdej ze stron, złóż podpisy upoważnionego pracownika instytucji kredytowej oraz klienta lub jego notarialnie powiernika.
Krok 4
Przed podpisaniem nowej umowy lub umowy uzupełniającej sporządź nowy harmonogram miesięcznej spłaty zadłużenia. Opracuj harmonogram uwzględniając nowe warunki obowiązujące w instytucji kredytowej w momencie podpisywania umowy.
Krok 5
Przenieś wszystkie dane pożyczki z debetu 66 do debetu 67 iz kredytu 51 do kredytu 52. Wprowadź koszt kredytu 50 we wpisie gotówkowym.
Krok 6
Jeżeli wszystkie spłaty pożyczki krótkoterminowej zostały dokonane w terminie, wówczas pożyczka nie jest uważana za przeterminowaną, a jej przeniesienie na pożyczkę długoterminową nie pociąga za sobą żadnych kar. Jeżeli terminy płatności uległy przesunięciu, masz prawo naliczyć i odebrać karę w wysokości 1/300 pozostałej kwoty kredytu za każdy przeterminowany dzień.
Krok 7
Przeniesienie pożyczek z krótkoterminowych na długoterminowe odbywa się nie tylko za obopólną zgodą klienta i pożyczkodawcy, ale także na mocy orzeczenia sądu, jeśli klient złożył tam oświadczenie o niewypłacalności. W takim przypadku restrukturyzacja zadłużenia może zostać wydana na okres 5 lat lub dłużej. Najczęściej dzieje się to w przypadku, gdy wierzyciel nie jest w stanie odebrać majątku klienta jako ugody lub zająć rachunków bankowych z uwagi na to, że klient po prostu nic nie ma.
