Wszyscy obywatele Federacji Rosyjskiej są zobowiązani do płacenia podatku dochodowego (podatek dochodowy od osób fizycznych). Zwykle podatek ten (jego stawka ryczałtowa na podstawowe rodzaje dochodów wynosi 13%) jest potrącany przez agenta podatkowego (na przykład pracodawcę) przy obliczaniu płatności na rzecz osoby fizycznej. Zdarzają się jednak sytuacje, w których podatnik musi samodzielnie naliczyć i zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych na koniec roku (okresu podatkowego).
Czy to jest to konieczne
Kalkulator, informacje o otrzymanych zarobkach
Instrukcje
Krok 1
Oblicz sumę wszystkich dochodów za okres podatkowy (rocznie). Kwota ta obejmuje wszystkie wynagrodzenia za okres sprawozdawczy oraz inne różne pośrednie i bezpośrednie płatności i dochody, które przynoszą korzyści materialne.
Krok 2
Oblicz kwotę dochodu, która nie jest opodatkowana. Wśród takich dochodów są wypłaty odszkodowań, emerytury, koszty podróży, świadczenia rządowe.
Krok 3
Oblicz wysokość odliczeń podatkowych, które pomniejszą dochód podlegający opodatkowaniu. Należą do nich odliczenia społeczne, standardowe, zawodowe i od podatku od nieruchomości. Standard obejmuje dwa rodzaje odliczeń:
1) 400 pkt. za każdy miesiąc okresu sprawozdawczego (odliczenie to jest dokonywane co miesiąc, aż kwota rocznego dochodu przekroczy 20 000 rubli);
2) 300 pkt. miesięcznie na utrzymanie każdego dziecka poniżej 18 roku życia. Wiek ten wzrasta do 24 lat dla studentów studiów stacjonarnych, kadetów, doktorantów. Odliczenie to jest podwajane w przypadku wdów (wdowców), powierników lub opiekunów, samotnych rodziców. Odliczenia społeczne obejmują:
1) wydatki na cele charytatywne nie przekraczające 25% dochodu;
2) Opłata za szkolenie w instytucjach edukacyjnych posiadających licencję, ale nie więcej niż 25 tysięcy rubli;
3) Opłata za leczenie w licencjonowanych placówkach medycznych Federacji Rosyjskiej. Odliczenia majątkowe obejmują:
1) Dochód ze sprzedaży nieruchomości;
2) Wydatki na zakup lub budowę własnego domu.
Krok 4
Do obliczenia samej kwoty płatności stosuje się wzór:
D-K-L = N, gdzie H to podstawa opodatkowania, D to suma wszystkich dochodów za okres rozliczeniowy, K to dochód niepodlegający opodatkowaniu, a L to odliczenia podatkowe, zwane wcześniej świadczeniami.
