Uzupełnianie rachunku bieżącego osobistymi pieniędzmi założyciela często staje się najlepszym sposobem na pokrycie niedoboru kapitału obrotowego. Istnieje kilka możliwości rejestracji takiego wkładu: podwyższenie kapitału docelowego, pożyczka lub nieodpłatna pomoc.
Czy to jest to konieczne
- - decyzja walnego zgromadzenia założycieli (jedyny założyciel, udziałowcy) o podwyższeniu kapitału docelowego oraz wyciąg z Jednolitego Państwowego Rejestru Osób Prawnych o zarejestrowaniu tej zmiany (w celu jej rejestracji: wniosek w ustalonej formie, płatność zamówienie ze znakiem bankowym na zapłatę cła państwowego, wizyta w urzędzie skarbowym);
- lub
- - umowa pożyczki nieoprocentowanej pomiędzy założycielem a spółką;
- lub
- - umowa o nieodpłatnej pomocy finansowej pomiędzy założycielem a spółką.
Instrukcje
Krok 1
Podwyższenie kapitału zakładowego jest najbardziej uciążliwym sposobem rejestracji. Najpierw musisz sporządzić decyzję w tej sprawie walnego zgromadzenia uczestników lub akcjonariuszy lub jedyną decyzję, jeśli założycielem jest jeden, a następnie wprowadzić odpowiednie zmiany w Jednolitym Państwowym Rejestrze Osób Prawnych, czyli zastosować się do urząd skarbowy z wypełnionym wnioskiem o ustalonym formularzu i zapłacić cło państwowe. Oprócz biurokratycznej biurokracji metoda jest obarczona trudnościami ze zwrotem środków. Aby to zrobić, będziesz musiał albo zmniejszyć kapitał autoryzowany (z towarzyszącą mu biurokracją), albo usunąć założyciela z listy uczestników.
Krok 2
Jeśli założyciel planuje jak najszybciej zwrócić swoje pieniądze, najłatwiejszą opcją wniesienia wkładu jest zawarcie umowy nieoprocentowanej pożyczki pomiędzy nim a firmą. Ponieważ fundusze są pożyczone, nie musisz od nich płacić podatku. Sam założyciel nie musi płacić podatków od zwracanych środków: w końcu odzyskuje tylko swoje pieniądze. A skoro pożyczka jest nieoprocentowana, nie ma mowy o dochodach.
Jedyny założyciel może również pożyczyć na własną firmę. Ta sytuacja nie będzie absurdalna, nawet jeśli on sam jest również dyrektorem przedsiębiorstwa. W tym przypadku umowę podpisuje jedna osoba z obu stron, ale działa ona w różnych cechach, więc nie ma na co narzekać.
Krok 3
W sytuacji, gdy założyciel nie planuje wycofania z obiegu wniesionych do spółki pieniędzy, może zorganizować swój wkład jako nieodpłatną pomoc. Procedurę tę formalizuje umowa, która ma różne nazwy: umowa o dofinansowanie, decyzja lub umowa o pomocy finansowej dla fundatora, umowa o udzielenie pomocy finansowej itp. Ta opcja jest dobra, jeśli udział fundatora w kapitał zakładowy spółki przekracza 50 proc. Jeśli mniej, firma będzie musiała zapłacić podatek od tych środków. Dlatego w tym przypadku preferowana jest umowa pożyczki nieodpłatnej.
