W obliczu rosnącej niepewności na światowych rynkach finansowych, podsycanej zarówno konfliktami geopolitycznymi, jak i handlowymi, kraje i inwestorzy tradycyjnie poszukują bezpieczeństwa w złocie.
W ostatnich latach niektóre kraje zaczęły albo repatriować złoto z zagranicy, albo aktywnie kupować metal szlachetny. W ubiegłym roku niemiecki bank centralny (Bundesbank) odzyskał 674 tony rezerw złota przechowywanych w Paryżu i Nowym Jorku od czasów zimnej wojny. Na początku tego roku tureckie media podały, że w 2017 roku Ankara zwróciła ze Stanów Zjednoczonych 220 ton złota z zagranicy. W tym samym czasie Narodowy Bank Węgier ogłosił plany repatriacji 100 tys. uncji (3 tony) złota z Londynu.
W ciągu ostatniej dekady banki centralne na całym świecie przekształciły się ze sprzedawców złota w nabywców złota, a aktywność sektora formalnego wzrosła o 36 procent w 2017 r. do 366 ton w porównaniu z rokiem poprzednim. Popyt w I kwartale br. wzrósł o 42% w ujęciu rocznym, a zakupy wyniosły 116,5 tony.
Największym nabywcą tego szlachetnego kruszcu w ciągu ostatnich sześciu lat była Rosja, która obecnie zajmuje piąte miejsce wśród krajów z największymi rezerwami złota wynoszącymi prawie 2000 ton. W 2017 roku bank centralny kraju zakupił 224 tony sztabek, kolejne 106 ton w pierwszych sześciu miesiącach tego roku. Bank Rosji tłumaczy tę strategię jako część dywersyfikacji krajowych rezerw z dolara amerykańskiego.
Około dwie trzecie krajowego złota jest podobno przechowywane w skarbcu Banku Centralnego w Moskwie, a reszta w Petersburgu i Jekaterynburgu. Rosyjskie złoto jest podobno przechowywane w sztabkach o wadze od 100 gramów do 14 kilogramów.
Skupienie naszej gospodarki na gromadzeniu rezerw złota sięga czasów carskich. W tym czasie metal szlachetny służył do podbijania krajowej waluty. W 1894 r. rezerwy złota Imperium Rosyjskiego osiągnęły 1400 ton i były największe na świecie do 1914 r. W wyniku I wojny światowej i następującej po niej rewolucji październikowej konieczna była spłata kredytów bankom zagranicznym. Większość rezerw z epoki carskiej wydał rząd bolszewicki na żywność i sprzęt przemysłowy, a do 1928 r. w skarbcu pozostało tylko 150 ton.
W epoce stalinowskiej rezerwy złota w sztabach ponownie wzrosły, ponieważ Joseph Vissariona uważał, że metal szlachetny jest jednym z kluczowych filarów szybkiej industrializacji gospodarki. W tym okresie rezerwy złota wzrosły do 2500 ton, ale do października 1991 r. stopniowo spadły do zaledwie 290 ton.
Rosyjskie kopalnie złota znajdują się głównie w okolicach Magadanu. Metal szlachetny wydobywany jest również w obwodach Czukotki, Jakucji, Irkucka i Amuru, Terytorium Zabajkalskim, a także w obwodach swierdłowskim i czelabińskim oraz republikach Buriacji i Baszkortostanu.
Wśród największych firm wydobywczych złota w kraju; Polyus Gold, jedna z 10 największych firm wydobywczych złota na świecie pod względem wielkości produkcji, Toronto-Kinross Gold Corporation, a także rosyjscy górnicy Polymetal International, grupa UGC i GV Gold.
