Rachunek korespondencyjny to rachunek służący do rozliczeń jednej instytucji kredytowej w imieniu drugiej na podstawie zawartej umowy korespondenckiej.
Banki międzynarodowe obsługują banki krajowe lub regionalne, zapewniając w ten sposób usługi swoim klientom. Małe banki są korespondentami dużych banków w zakresie różnych usług na rynkach międzynarodowych lub krajowych, głównie kredytów. Duże banki, będąc korespondentami mniejszych, uzyskują dostęp do rynków regionalnych.
Rodzaje rachunków korespondencyjnych
Rachunki korespondencyjne dzielą się na rachunki nostro i loro. Nostro to rachunek otwarty w imieniu banku w banku pośredniczącym, czyli tzw. banku korespondencyjnym. Loro to rachunek, który jest otwierany w danym banku w imieniu jego banku korespondenta.
Podstawy relacji korespondencyjnych
W większości przypadków na konta korespondencyjne nie są płacone żadne odsetki lub są one bardzo niewielkie. Dodatkowo banki przewidują prowizję za prowadzenie takiego rachunku i dokonywanie na nim transakcji. W związku z tym banki wolą utrzymywać minimalne salda na rachunkach nostro, dążąc do lokowania kapitału na rynkach światowych. Aby pozyskać fundusze, banki stosują szeroką gamę schematów lokowania sald na rachunkach korespondencyjnych na międzynarodowych rynkach walutowych.
Jednak banki muszą utrzymywać wystarczające saldo na rachunku korespondencyjnym, aby spełnić wszystkie możliwe wymogi dotyczące płatności. W przypadkach, gdy na koncie brakuje niezbędnych środków, bank może udzielić korespondentowi pożyczki krótkoterminowej, tzw. kredytu w rachunku bieżącym. Logiczne jest założenie, że oprocentowanie takiej pożyczki jest dość wysokie, a w niektórych krajach debet jest prawnie zabroniony.
Sumy na kontach Nostro i korespondentów wewnętrznych są uzgadniane co miesiąc. W tym celu sporządzany jest raport, który odzwierciedla wszystkie niedopasowane kwoty dla tych dwóch rachunków. W przyszłości podlegają rozliczeniu.
Wycena
Ważnym punktem w transakcjach z rachunkami jest takie pojęcie jak wartość. Zapis danej operacji w określonym dniu nie oznacza, że środki wpłyną na konto właściciela tego samego dnia. W tej operacji kluczowym punktem jest ustawienie wartości - dodatkowy wpis na fakturze daty obok zaksięgowanej kwoty na wyciągu. Oznacza to, że właściciel rachunku może natychmiast dysponować otrzymaną kwotą, ale pieniądze stają się własnością właściciela z naliczaniem odpowiednich odsetek od daty wyceny. Jeżeli posiadacz rachunku zdecyduje się dysponować otrzymanymi środkami walutowymi przed datą waluty, przekroczy kwotę kredytu, za co będzie zmuszony zapłacić umówione odsetki bankowi wierzycielowi.
