Metoda dekompozycji to sposób na uproszczenie rozwiązywania problemów dowolnego typu, oparty na ich szczegółowej analizie i rozbiciu procesu na kilka etapów. Najczęściej metoda wykorzystywana jest w analityce, ekonomii, matematyce oraz przy prowadzeniu dowolnych badań.
Metoda dekompozycji opiera się na logice i analizie dostępnych danych. Takie podejście do rozwiązywania powierzonych zadań pozwala nadążyć za współczesnym tempem życia, prowadzeniem biznesu, a nawet rozwiązywaniem zwykłych problemów życiowych – rodzinnych, budżetowych, psychologicznych. Co więcej, technika ta jest stosowana nawet przez tych, którzy nie znają jej podstaw i nawet nie podejrzewają jej istnienia, czyli na poziomie podświadomości. Budując taktykę zachowania z kolegami lub bliskimi, pomagając dziecku w odrabianiu trudnej pracy domowej, zastanawiając się nad harmonogramem dnia i naszą przyszłością jako całością, stosujemy metodę dekompozycji w takiej czy innej formie.
Jaka jest metoda rozkładucom
W uproszczeniu dekompozycja to rozbicie pojedynczego zadania na mniejsze i ich sekwencyjne rozwiązywanie w celu uzyskania odpowiedzi na postawione pytanie lub osiągnięcia założonego, ostatecznego celu. Technika jest tak prosta i zrozumiała, jak to tylko możliwe, nie wymaga pewnych umiejętności w określonej dziedzinie i może być wykorzystana do osiągnięcia celu nawet tam, gdzie wiedza i doświadczenie są minimalne.
Na temat metody dekompozycji napisano wiele prac naukowych, określono jej główne etapy, zasady i obszary zastosowań. W niektórych obszarach technika jest prosta, odbywa się w 2-3 etapach, w innych może zająć dużo czasu i przebiegać krok po kroku, a w proces zaangażowane są całe grupy specjalistów i pracowników.
Proces rozkładu pozwala uprościć coś bez naruszania jego integralności. Podział czynności czy zadań nie wpływa na ważność powstałych komponentów, ale znacznie ułatwia, a czasem skraca czas realizacji planu. Liczba systemów (poziomów) realizacji celów zależy od kierunku działania, zakresu zastosowania metody, poziomu wiedzy osoby rozwiązującej problem.
Pomimo tego, że metoda ta była stosowana od czasów starożytnych, została szczegółowo opisana, ustrukturyzowana i przedstawiona w formie pracy naukowej dopiero w 1960 roku przez Amerykanów Danzing i Woolf. To oni opracowali algorytmy metody, podstawowe zasady i kolumny generowania metody.
Zasady i struktura rozkładu
Aby osiągnąć maksymalny efekt z zastosowania techniki dekompozycji, proces należy przeprowadzić zgodnie z pewnymi zasadami (zasadami):
- strukturyzacja zadania lub celu powinna opierać się na prostocie ich analizy etapowej,
- cele cząstkowe należy zdefiniować tak, aby były jak najbardziej czytelne dla tych, którzy je rozwiążą,
- po ukształtowaniu się pierwszej podstrukturalnej linii zadań pobocznych realizator zadania (rozwiązując go) określa potrzebę dalszej analizy celu – czy potrzebny jest kolejny etap, czy nie.
W trakcie parsowania wyznaczonego celu krok po kroku, aby znaleźć optymalne rozwiązanie, mogą pojawić się sprzeczności dotyczące spójności i jedności zbudowanego systemu. Można je również podzielić na kilka kroków, aby wyeliminować błąd w rozwiązaniu problemu. Takie podejście pomaga nie tylko w znalezieniu właściwej odpowiedzi, ale także w określeniu ścieżki rozwoju biznesu, znalezieniu dróg badawczych i kardynalnych rozwiązań w celu optymalizacji problemów ekonomicznych, społecznych i psychologicznych.
Na strukturę metody dekompozycji składa się zasada jej działania. Ostatni (najniższy) poziom jest poziomem początkowym i to od tego poziomu rozpoczyna się poszukiwanie rozwiązania. Kroki wykonywane są sekwencyjnie, ściśle według skonstruowanego schematu i z reguły proces osiągnięcia celu nie zajmuje dużo czasu. Ponadto dekompozycja jest najskuteczniejsza w pracy zespołowej, kiedy każdy z uczestników jest zaangażowany w określone zadanie.
Cele i rodzaje rozkładu
Najczęściej metoda dekompozycji we współczesnym świecie stosowana jest w biznesie, a raczej w zarządzaniu, nauce o zarządzaniu, administracji, przywództwie, optymalizacji wszystkich procesów produkcyjnych i handlowych. Ta metoda systematycznej analizy danych jest
- funkcjonalny,
- strukturalny,
- obiekt.
W dekompozycji funkcjonalnej w pierwszym etapie opracowywany jest pewien algorytm działań, do którego następnie dopasowywany jest schemat danych. Ta metoda jest optymalna w sytuacjach, gdy dane nie są ustrukturyzowane, nie podzielone na typy i podgatunki.
Wraz z rozkładem strukturalnym zadanie dzieli się na najprostsze, z których powstaje plan znalezienia rozwiązania. Podzadania ułożone są w hierarchicznej tabeli, gdzie najprostsze pod względem rozwiązań zajmują pierwsze miejsce. Niektórym mogą być oferowane alternatywy - wyszukiwanie i dodawanie informacji, wprowadzanie nowych danych w celu optymalizacji procesu.
W trakcie dekompozycji obiektu proces dzieli się na obszary tematyczne, które są elementami funkcjonalnymi wymieniającymi określone dane (informacje). Każdy z wybranych obiektów ma określone cechy, odpowiada za przekazywanie lub zbieranie informacji tego samego typu. Stan obiektów w tego typu dekompozycji nazywany jest zachowaniem, na podstawie którego podejmowana jest konkretna decyzja o dalszych działaniach, określana jest droga do podążania do wyznaczonego celu.
Cechy strukturyzacji procesu dekompozycji
Strukturyzacja jest podstawą każdego z wymienionych rodzajów technik dekompozycji. Tworząc plan znalezienia właściwego rozwiązania konkretnego problemu, zaleca się przestrzeganie zasad:
- ścisłe przestrzeganie systemu poziomów - gdy niższy poziom słucha tylko tego, co jest nad nim i ma niewiele powiązań logicznych z tymi, które są wyższe,
- podział jednego zadania na kilka podzadań odbywa się według tego samego typu cech, a jeśli jedna z niższych struktur ma różne cechy, to musi być również podzielona na kilka,
- wszystkie stworzone podsystemy dążą do jednego celu – są w 100% składową zadania głównego, a podrozdziały w procentach powinny być ich sumą,
- głębokość (liczbę poziomów konstrukcji) ustala się na początkowym etapie, ustala się strukturę hierarchiczną, liczbę poziomów, tak aby ich liczba pozwalała na wizualną obserwację jednocześnie całego systemu.
W przypadku metody dekompozycji czasami stosuje się terminy nietypowe dla logiki i analizy, na przykład drzewo celów i problemów, które ma strukturę podobną do drzewa genealogicznego. Ta metoda strukturyzacji pozwala na zwarte rozmieszczenie zadań i podzadań, utrzymanie wszystkich poziomów w jednej płaszczyźnie oraz ułatwienie ich wizualizacji. Na początkowym etapie tworzone jest drzewo problemów, a po jego analizie drzewo celów. Dzięki temu struktura zostaje zachowana, a każdy podproblem znajduje własne rozwiązanie.
Jak wybrać strategię dekompozycji
Początkowo wybrana strategia metody dekompozycji nie zawsze jest poprawna i musisz osiągnąć to, czego szukasz, próbując różnych sposobów rozwiązania problemu. Pierwsze doświadczenie tworzenia diagramu z kilkoma poziomami i podpoziomami często prowadzi do powstania zbędnych małych zadań, które nie są potrzebne do osiągnięcia celu. Dlatego eksperci zalecają najpierw wypróbowanie najprostszych sposobów, a nie tworzenie skomplikowanych schematów.
Tworząc strukturę dekompozycji warto pamiętać o wyrażeniu: „Problemy należy rozwiązywać tak, jak się pojawiają”. Podstawą nauczania tej zasady rozwiązywania problemów jest zastosowanie metody odcięcia:
- określony jest główny cel,
- zadanie podzielone jest na kilka różnych,
- podzadania w razie potrzeby są podzielone na mniejsze wartości pod względem
- wykonywana jest analiza każdej z wyświetlanych linii (struktur),
- niepotrzebne i nieistotne są odcinane,
- stworzone drzewo problemów i celów zostaje przeniesione na nową płaszczyznę,
- rozpoczyna się decyzja.
Każdy krok powinien być wykonywany w spokojnej atmosferze, etapy są wypowiadane i wizualizowane, co pozwala szybko zidentyfikować niepotrzebne i ułożyć najdokładniejszy program działań, aby znaleźć jak najkrótsze rozwiązanie.
Ważny jest również moment psychologiczny. Praca zespołowa daje znacznie lepsze wyniki niż indywidualna analiza rozkładu. Sekret jest prosty – obecność słuchaczy i krytyków pobudza, a zasada „jedna głowa jest dobra, dwie lepsze” nie została odwołana i jest aktywnie wykorzystywana.
Metodę dekompozycji można zastosować w dowolnej dziedzinie życia, biznesu i nauki. Nie znaleziono jeszcze łatwiejszego sposobu na znalezienie rozwiązań najbardziej złożonych problemów. Ważne jest jedynie, aby w pełni opanować triki dzielenia dużego zadania lub problemu na mniejsze, łatwiejsze do rozwiązania, a następnie zebrane dane połączyć w jedną całość.
