Waga klejnotu nie jest mierzona w gramach. Konwencjonalną jednostką określania wartości diamentów przez wiele stuleci był karat - wartość ta zmieniała się w ciągu historii handlu od 0,188 grama do 200 miligramów.
Formacja karata jako międzynarodowej jednostki miary wagi
Klejnoty i inne dary natury mierzone są w karatach. Korzenie, które dały początek tej definicji, sięgają wieków. Powszechnie uważa się, że wagę diamentów pierwotnie mierzono za pomocą nasion akacji. Roślina ta rosła na Morzu Śródziemnym. Strąki krzewu nazywane są „małym rogiem”, aw greckiej wymowie - „karat”.
Kolejna sugestia wskazuje na drzewo koralowe. Waga jego nasion jest w przybliżeniu równa wadze przeciętnego diamentu. Rzymianie również mierzyli biżuterię z nasionami roślin. Za wagę posłużyły 24 ziarna.
W Grecji bito monety, których waga odpowiadała 24 nasionom akacji.
W karatach, kamieniach szlachetnych, mierzy się udział złota w stopie i perłach. Trudno było zmierzyć wartość tego ostatniego i oszacować go. Zależało to od wielu czynników. Nawet przesyłka wyrosłych pereł miała znaczenie.
Karaty i gramy
To wszystko były tylko przybliżone wartości. Mogły różnić się w zależności od terenu uprawianego drzewa, rodzaju strąków, a nawet wilgotności powietrza. Później karat był mierzony w gramach, ale nawet wtedy nie było oficjalnie ustalonej wartości, ile waży jeden karat. Nawet na terenie jednego kraju granice pomiarowe były rejestrowane od 0,188 do 0,213 gramów.
Kiedy handel zaczął nabierać skali globalnej, konieczne stało się dojście do jednej wartości pomiarowej.
Pierwsi spróbowali kupcy paryscy. Na posiedzeniu Drogocennej Izby w 1877 r. zaproponowano oficjalny środek: jeden karat odpowiadał 0,205 gramowi. Jednak społeczność międzynarodowa nie poparła tej inicjatywy. Później, w 1907 roku, odbyła się w Paryżu Konferencja Generalna, która zajmowała się zagadnieniami jednolitego systemu miar i wag. Jednym z agendy było określenie oficjalnej wartości karata. Od teraz 1 karat to 200 miligramów.
Jednak nie wszystkie kraje poparły ustanowienie. Francuzi musieli aktywnie angażować społeczność światową w tworzenie standardu środków. W niektórych krajach rezolucje były przyjmowane, w innych anulowane, w innych po prostu ignorowane. Ale do 1914 roku francuski komitet zyskał już na znaczeniu w oczach przedstawicieli wielu krajów. Ostatecznie działania zakończyły się sukcesem. W 1930 roku proponowana miara wagi kamieni szlachetnych została ostatecznie zatwierdzona i stała się międzynarodową jednostką miary.
