Refinansowanie przez Bank Centralny Federacji Rosyjskiej instytucji kredytowych służy efektywnemu oddziaływaniu na niższy sektor systemu bankowego. Poprzez ustalenie formy, warunków i trybu refinansowania Bank Centralny kontroluje działalność banków komercyjnych.
Refinansowanie to udzielanie przez Bank Centralny pożyczek organizacjom (bankom komercyjnym), czyli instytucje kredytowe otrzymują z niego środki. Można to zrobić na dwa sposoby: udzielając kredytów i redyskontując papiery wartościowe przechowywane w portfelach banków (np. weksle własne).
Redyskont bonów odbywa się po stawce redyskontowej. Jest to oficjalna stopa dyskontowa, zwykle nieco niższa niż stopa kredytu (refinansowania). W ten sposób Bank Centralny kupuje obligacje dłużne po niższej cenie niż komercyjne.
Kiedy bank centralny podnosi stopę refinansowania, banki komercyjne starają się zrekompensować straty (ponieważ zaciągają kredyt po wyższej cenie) i same podnoszą oprocentowanie kredytów udzielanych kredytobiorcom (osobom prawnym i osobom fizycznym). Ten wpływ na gospodarkę jest głównym celem refinansowania. Na przykład, gdy inflacja rośnie, wzrost oprocentowania kredytów prowadzi do zmniejszenia akcji kredytowej banków. Płynność instytucji kredytowych bezpośrednio zależy od możliwości uzyskania kredytu z Banku Centralnego.
Zmiana stopy refinansowania Banku Centralnego jest bardzo potężnym narzędziem wpływania na gospodarkę, dlatego jest rzadko stosowana. Ponieważ jego zmiana prowadzi do poważnych konsekwencji, gwałtowne wahania kursu wskazują na niestabilność systemu gospodarczego.
Każda zmiana oficjalnego kursu zwykle towarzyszy przejściu do nowej polityki pieniężnej. Jednocześnie banki komercyjne dokonują niezbędnych korekt w swojej działalności, czasami całkowicie zmieniając kierunek. Wadę tego sposobu oddziaływania na gospodarkę można nazwać jego słabą efektywnością w stosunku do innych segmentów, dotyczy ona tylko banków komercyjnych.
