Zarządzanie każdym przedsiębiorstwem wiąże się przede wszystkim z planowaniem produkcji wyrobów lub świadczeniem usług. Jednak dla wielu firm działających np. w budownictwie, turystyce, handlu cele związane są z czynnikiem sezonowym. Oznacza to, że każdego roku w określonych okresach następuje wzrost lub spadek popytu na produkty lub usługi świadczone przez te firmy. Podczas planowania konieczne jest uwzględnienie czynnika sezonowości i określenie jego wskaźnika lub współczynnika.
Instrukcje
Krok 1
Zbieraj statystyki z ostatnich kilku lat. Lepiej, jeśli są one przedstawione w ujęciu ilościowym, bo trudniej będzie wziąć pod uwagę współczynnik inflacji – dane podawane przez oficjalne statystyki nie zawsze odpowiadają rzeczywistemu stanowi rzeczy na rynku.
Krok 2
Przeanalizuj przedstawione dane statystyczne i usuń z nich nienormalnie duże lub małe wartości, które są związane z jednorazowymi, losowymi transakcjami z bardzo dużymi klientami lub z rzadkimi okolicznościami siły wyższej, których prawdopodobieństwo powtórzenia jest bardzo małe. Takich wielkości nie należy uwzględniać w statystykach.
Krok 3
Określ, jakich szczegółów potrzebujesz - w niektórych przypadkach wystarczy księgowanie według miesiąca, w innych według tygodnia. Na przykład w branży FMCG na sprzedaż sezonową duży wpływ mają tygodnie przedświąteczne.
Krok 4
Określ średnią wielkość produkcji produktów lub usług świadczonych na każdy miesiąc (lub tydzień) roku przez kilka lat. Oblicz średnią roczną i średnią miesięczną wielkość produkcji produktów lub usług świadczonych przez określoną liczbę lat. Oblicz wskaźnik sezonowości przewidywany na dany miesiąc (lub tydzień) jako stosunek średniego wolumenu produkcji z kilku lat, dla żądanego miesiąca, do średniego miesięcznego wolumenu produkcji towarów lub usług za n lat.
Krok 5
Zasadniczo wskaźnik sezonowości wyraża w procentach udział wielkości produkcji w stosunku do jej średniego miesięcznego wolumenu w ciągu roku. Użyj wskaźników sezonowości do prognozowania i planowania produkcji na następny rok.
