Człowiek, jego potencjał twórczy i pracowniczy to największe wartości społeczne. Ze względu na różną „konfigurację” cech osobistych i umiejętności zawodowych, osiągnięcia ludzi i ich zdolność do przynoszenia korzyści społeczeństwu nie są takie same. Aby starania każdego pracownika były wynagradzane według jego godności, potencjalni pracownicy i osoby posiadające stabilne miejsce pracy przechodzą procedurę oceny społecznej.
Mechanizm regulacji personalnej polega na identyfikacji utalentowanych i obiecujących osób w celu dalszego rozwijania tego, czym obdarzyła ich natura i ich własna zdolność do pracy.. Jednocześnie osoby mniej zasłużone (bardziej leniwe, bez inicjatywy, niezdolne do nauki) nie pozostają poza zasięgiem pracy. Presja zespołu i pobudzanie naturalnego dążenia do samodoskonalenia może poprawić jakość kadry.
Identyfikacja, selekcja i awans godnych pracowników są oznakami adekwatności oceny społecznej. Nie zawsze jest oszczędna: tylko najlepsi powinni być zaangażowani w produkcję, naukę, zarządzanie i kulturę, a najgorsi „odciąć”, ale z zastrzeżeniem. Polega ona na tym, że pod warunkiem pracy nad sobą i likwidacji luk w wiedzy, każdy „wypleniony” nosiciel siły roboczej może zająć swoje miejsce wśród robotników.
Prawidłowa ocena społeczna jest podstawą rozwoju gospodarczego. Powoływanie nieodpowiednich osób na stanowiska kierownicze, przy ignorowaniu rozwoju zawodowego i osobistego pracowników niższych szczebli, jest nieuzasadnionym przeoczeniem tych, którzy budują politykę kadrową, a także wskaźnikiem destrukcyjnych tendencji w systemie ocen społecznych.. Brak kompetencji kadry zarządzającej bardziej szkodzi zdrowiu ekonomicznemu przedsiębiorstwa czy instytucji rządowej niż drobne uchybienia w pracy zwykłych pracowników. Dlatego powinni sobie radzić ci, którzy mają do tego profesjonalne, komunikatywne, osobiste przesłanki, a nie ci, którzy obciążają obowiązki menedżera..
Społeczna ocena personelu działa motywująco. Na przykład, jeśli uczniowie okresowo otrzymują zadanie, ale nigdy go nie sprawdzają, dzieci tracą chęć do nauki, ponieważ i tak nikt nie ocenia ich wysiłków. Ten sam mechanizm działa w miejscu pracy: jest wynik pracy, ale żadna ocena nie jest zła; brak wyniku, ale jest ocena - szkoda; jest wynik i ocena – dokładnie to, czego pracownik musi czuć się potrzebny w produkcji lub w sektorze usług.
Jeśli mechanizm „pracuj – oceniaj – nagradzaj lub obwiniaj – pozytywna zmiana” zostanie złamany, wszystko, co przyczynia się do normalnej pracy, będzie zagrożone. Zgrany zespół zamieni się w zdezorganizowany tłum, zachwiany zostanie autorytet lidera, wątła motywacja do pracy zostanie rozbita na strzępy. Pracownik potrzebuje wzorców, wzorów do naśladowania i jasnej mapy drogowej, czyli algorytmu działań do wykonywania obowiązków. Brak społecznego uznania pozbawia pracowników tego, co jest dla nich niezbędne do rozwoju zawodowego. Wyniki oceny wpływają na pozycję pracownika w zespole, rozkład wynagrodzenia materialnego zgodnie z zasadą sprawiedliwości społecznej.
