Kalkulację kosztów produkcji w toku przeprowadza się na koniec miesiąca, w którym ustala się koszt własny i zamyka okres rozliczeniowy. Rzeczywisty koszt produkcji w toku obliczany jest różnymi metodami, w zależności od specyfiki produkcji. Obliczmy rzeczywisty koszt produkcji w toku poprzez rozłożenie kosztów bezpośrednich pomiędzy wykonanie i produkcję w toku proporcjonalnie do umownej wartości zamówień.
Czy to jest to konieczne
- Dane księgowe:
- - od wielkości pracy w toku;
- - od rzeczywistych kosztów bezpośrednich przedsiębiorstwa za miesiąc (rachunek 20 „Produkcja główna”).
- Umowy o wykonanie prac zawierane z klientem.
Instrukcje
Krok 1
Określ naturalny wolumen produkcji w toku (zamówienia) na podstawie danych inwentaryzacyjnych na koniec miesiąca. Dane inwentaryzacyjne są co miesiąc odzwierciedlane na listach inwentarzowych lub w innych dokumentach, które rejestrują realizację zleceń produkcyjnych. Ustal wartość umowną (szacunkową) zaległych zamówień (w ramach umów o wykonanie prac zawartych z klientem) na początek i koniec miesiąca, oblicz umowną (szacunkową) wartość zamówień zrealizowanych w ciągu miesiąca.
Krok 2
Określ udział produkcji w toku w ogólnej liczbie zamówień na koniec miesiąca. Wylicz ją w następujący sposób: do wartości umownej (szacunkowej) niezrealizowanych zamówień na początek miesiąca dodaj wartość umowną (szacunkową) zamówień zrealizowanych w ciągu miesiąca. Podziel umowną (szacowaną) wartość nierozliczonych zamówień na koniec miesiąca przez otrzymaną datę.
Krok 3
Oblicz rzeczywistą wartość WIP. Aby to zrobić, podziel koszty bezpośrednie między zrealizowane zamówienia i produkcję w toku w następujący sposób.
Weź pozostałą część rzeczywistej kwoty kosztów bezpośrednich na początku miesiąca, dodaj całkowitą kwotę rzeczywistych kosztów bezpośrednich zgodnie z danymi księgowymi (obrót na rachunku debetowym 20 „Produkcja główna”). Mnożąc łączne koszty bezpośrednie za miesiąc i ich saldo na początku miesiąca przez udział produkcji w toku na koniec miesiąca, otrzymasz rzeczywisty koszt produkcji w toku na koniec miesiąca.
Krok 4
Wskazać w polityce rachunkowości kolejność alokacji kosztów bezpośrednich egzekucji i „niedokończonych”. Zgodnie z Wytycznymi metodologicznymi Ministerstwa Podatków i Opłat Rosji w sprawie podatku dochodowego można wybrać ekonomicznie uzasadniony wskaźnik, według którego rozdzielane są koszty bezpośrednie: koszt zamówień (umowny, szacunkowy, koszt w zależności od kwoty kosztów bezpośrednich w określonej kolejności) lub wskaźniki naturalne, jeśli te wskaźniki są różne, rzędy będą porównywalne (kilometry itp.).
