Analiza treści to metoda ilościowej analizy dokumentów tekstowych szeroko stosowana w naukach społecznych i humanistycznych. Jego istotą jest rzetelne określenie znaczenia i kierunku konkretnego komunikatu tekstowego poprzez liczenie jednostek semantycznych.
Instrukcje
Krok 1
Obiektem badań mogą być dowolne dokumenty zawierające wiadomości tekstowe. W szczególności artykuły prasowe, wystąpienia publiczne osób publicznych i politycznych, książki, odpowiedzi na kwestionariusze, pamiętniki, listy, oświadczenia urzędowe itp. Analiza treści może odbywać się zarówno ręcznie, jak i automatycznie. Druga opcja służy do badania dużych tablic danych tekstowych i wymaga technologii komputerowej oraz specjalnych programów statystycznych.
Krok 2
Aby przeprowadzić samodzielną analizę treści, bez użycia narzędzi automatycznego przetwarzania, należy przede wszystkim określić tablicę danych, z jaką będzie wykonywana praca. Na przykład, jeśli planuje się analizę zasięgu regionalnej kampanii wyborczej w prasie, wówczas wymaganą próbą będą wszystkie publikacje prasowe na ten temat za wybrany okres.
Krok 3
Drugim krokiem w procedurze analizy treści jest wybór jednostek semantycznych, które są bezpośrednio związane z badanym problemem. Poszczególne słowa, nazwy, frazy, które niosą kluczowy ładunek semantyczny, mogą działać jako jednostka semantyczna. Na przykład w kontekście kampanii wyborczej takimi jednostkami mogą być nazwiska kandydatów, frazy „modernizacja gospodarki”, „rozwój małego biznesu”, „walka o władzę” itp. Ponadto wybrane jednostki semantyczne powinny być charakterystyczne dla wszystkich badanych tekstów.
Krok 4
Kolejny etap jest jednym z najważniejszych w całym procesie analizy treści. Jest to kodyfikacja jednostek tekstu. Jego istota polega na opracowaniu reguł korelacji jednostek semantycznych z listą kategorii analizy. Wynikiem etapu kodyfikacji jest opracowanie kodyfikatora, który zawiera nie tylko listę obserwowanych wskaźników, ale także dane o dokumencie, w którym są one obecne. Jeśli mówimy o artykułach prasowych, to uwzględniona zostanie nazwa publikacji, miasto, data wydania, format, liczba stron, położenie strony i tym podobne.
Krok 5
Po utworzeniu próbki komunikatów, wyborze jednostek semantycznych i stworzeniu kodyfikatora przechodzą bezpośrednio do samej analizy tekstów. W praktyce wyraża się to w kompilacji słownika, w którym każda obserwacja (jednostka semantyczna) należy do określonego typu lub klasy zgodnie z regułami kodyfikatora. Następnie dokonuje się ilościowego obliczenia użycia wszystkich jednostek semantycznych. Ważnym punktem jest również przypisanie konkretnych ocen (pozytywnych, negatywnych lub neutralnych) kluczowym odniesieniom. Innymi słowy, wymagany jest dość dobry ranking. Skalowanie przez porównanie parami lub tak zwaną metodę Q-sort są tradycyjnie stosowane jako metody rankingowe. Możesz dowiedzieć się więcej o obu tych technikach w podręcznikach socjologii stosowanej lub nauk politycznych.
Krok 6
Procedura analizy treści kończy się ilościowym obliczeniem uzyskanych danych oraz obliczeniem średniej arytmetycznej skali dla każdego przypadku. Następnie uzyskane średnie wyniki są uszeregowane w określony sposób.
