Dochód równowagi lub poziom dochodu narodowego w prostym keynesowskim modelu dochodów i wydatków jest określonym równaniem, gdy ilość „zastrzyków” staje się równa ilości „przecieków”. W takim przypadku równowaga może być przy pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy (na przykład w warunkach bezrobocia).
Instrukcje
Krok 1
Istnieją dwie metody, które pomagają określić poziom dochodu w równowadze. W takim przypadku możesz wybrać najbardziej odpowiedni do wykonania niezbędnych obliczeń.
Krok 2
Użyj danych jako wykresu. W takim przypadku konieczne jest wyznaczenie wskaźnika (punktu), przy którym suma całkowitego popytu będzie równa dochodowi narodowemu (przecięcie linii).
Krok 3
Znajdź inny punkt, w którym wartość wtrysków będzie równa sumie odpływów. W tym przypadku poziom równowagi dochodu (na przykład Y) można uznać za dość stabilny, ponieważ przy każdym innym poziomie dochodu mogą powstać siły ekonomiczne, które kierują gospodarkę kraju do pozycji równowagi.
Krok 4
Wyznacz dochód równowagi za pomocą drugiej metody. Aby to zrobić, rozważ przykład: dominujący poziom dochodów to poziom równy 50 milionom rubli. To z kolei oznacza, że towary i usługi zostały wyprodukowane za powyższą kwotę przy łącznym zapotrzebowaniu 46 mln rubli. W związku z tym firmy stwierdzą, że zwiększyły zapasy i zaczną zmniejszać wielkość działalności produkcyjnej. Podobnie, gdyby dochód wynosił 30 mln rubli, to łączny popyt wyniósłby 34 mln rubli (50 - 46 = 4, 30 + 4 = 34, czyli po zmianie popytu na produkcję) i przekroczyłby wartość wielkość produkcji. W takim przypadku zapasy uległyby zmniejszeniu, a organizacje mogłyby podjąć wysiłki w celu zwiększenia produkcji. Należy pamiętać, że zdolność firm do zwiększenia wielkości produkcji w takiej sytuacji będzie bezpośrednio zależeć od dostępności własnych niewykorzystanych zasobów. W tym przypadku dochód równowagi wynosi 30 milionów rubli.
Krok 5
Proszę zwrócić uwagę, że zgodnie z teorią naukowca Keynesa, na poziomie równowagi gospodarki inwestycje niekoniecznie muszą oznaczać oszczędności. Keynes argumentował, że całkowita kwota oszczędności zależy głównie od dochodu narodowego (jego poziomu), aw mniejszym stopniu od stopy procentowej. Z kolei inwestycje zależą głównie od stopy procentowej.
