Dochód krańcowy (marginalny) to dodatkowy dochód, który firma otrzymuje ze sprzedaży oddzielnej dodatkowej jednostki towaru. Charakteryzowana jest również jako dochód uzyskany ze sprzedaży produktu po odzyskaniu kosztów zmiennych. To dochód krańcowy jest głównym źródłem tworzenia zysku, a także pokrywania kosztów stałych.
Instrukcje
Krok 1
W praktyce, a także w literaturze naukowej, przychód krańcowy jest rozumiany jako różnica między przychodem firmy a jej kosztami zmiennymi. Jednocześnie tak naprawdę zysk krańcowy zawiera w swoim znaczeniu dwa podstawowe składniki: koszty stałe przedsiębiorstwa i jego zysk. Okazuje się zatem, że im większa jego wysokość, tym większe prawdopodobieństwo rekompensaty kosztów stałych organizacji i uzyskania zysków z działalności gospodarczej.
Krok 2
Dochód krańcowy uzyskany w całości w przedsiębiorstwie oblicza się według wzoru:
MD = CHV - PZ, gdzie
MD jest krańcowym (marginalnym) dochodem;
NP jest wskaźnikiem wpływów netto (bez VAT i akcyzy);
ПЗ - wartość kosztów zmiennych.
Krok 3
Najbardziej pouczająca definicja dochodu krańcowego nie dotyczy całego składu produkcji, ale tylko każdej nomenklatury jednostki produkcji, jak następuje:
MD = (CHV - PZ) / Op = p - b, gdzie
Op to wielkość sprzedaży w ujęciu realnym (naturalnym);
p to cena jednego produktu;
b - wskaźnik kosztów zmiennych na jednostkę produkcji.
Krok 4
Z kolei istota analizy marginalnej opiera się na analizie relacji wielkości sprzedaży (lub wydajności produkcji), kosztu kosztu i zysku na podstawie przewidywania poziomu tych wartości przy danych ograniczeniach.
Krok 5
Analiza dochodu krańcowego to określenie wielkości produkcji, która przynajmniej zapewnia pokrycie kwoty kosztów zmiennych, czyli każda kolejna wydana jednostka produktu nie powinna zwiększać ogólnej straty organizacji.
Krok 6
Dochód krańcowy jest więc przyrostem dochodu całkowitego w wyniku wzrostu produkcji o jednostkę:
MD = PIEKŁO (Q) / AQ, gdzie
AD (Q) - przyrost całkowitego dochodu;
AQ to wartość przyrostu na jednostkę produktu.
