Pracownicy podatkowi określają okres użytkowania środka trwałego zgodnie z klasyfikatorem środków trwałych istniejącym w kodeksie podatkowym. W rachunkowości kalkulacja ta jest ustalana z uwzględnieniem wielu kryteriów.
Instrukcje
Krok 1
Obliczając okres użytkowania środka trwałego, ustaw ten okres, biorąc pod uwagę, ile lat środki trwałe były używane przez poprzedniego właściciela. Oblicz metodą liniową naliczania stawek amortyzacyjnych środków trwałych. Zmniejsz stawkę amortyzacji o wymaganą liczbę lat.
Krok 2
Przeanalizuj wynikową liczbę odpowiadającą stawce amortyzacji: czy to nie jest limit? W zależności od uzyskanej w obliczeniach stawki amortyzacyjnej środków trwałych, może pojawić się pytanie o ich okres użytkowania.
Krok 3
Oblicz okres użytkowania wymaganych aktywów, biorąc pod uwagę całkowity i pozostały okres użytkowania.
Krok 4
Zbadaj dokumenty, które mogą służyć jako podstawa do obliczenia rzeczywistego czasu życia lub żywotności środków trwałych.
Krok 5
Określ okres użytkowania zgodnie z stosownością w rachunkowości. W tym celu należy obliczyć ekonomiczną korzyść z wykorzystania obiektów wymaganych w sprawozdawczości według następujących kryteriów: zgodnie z możliwościami produkcyjnymi, z przewidywanym stopniem zużycia oraz licznymi ograniczeniami wynikającymi z przepisów prawnych i ustawowych. Weź pod uwagę fakt, że zużycie środków trwałych jest możliwe nie tylko dzięki ustalonym trybom pracy, ale także planowanym naprawom i wpływowi na nie czynników środowiskowych.
Krok 6
Dokonaj analizy krok po kroku wszystkich nazw środków trwałych i porównaj je ze wskaźnikami klasyfikatora.
Krok 7
Zrób tabelę podsumowującą, w której wskaż planowane wskaźniki żywotności środków trwałych zgodnie z klasyfikatorem i obliczonymi warunkami, a także odchylenia i błędy od normy, obliczone w analizie środków trwałych.
