Forma organizacyjna i prawna przedsiębiorstwa w Rosji pozostawia znaczący ślad na jego działalności: na przykład od tego zależy procedura opodatkowania, sprawozdawczości i innych parametrów. Jednocześnie spółka prawa handlowego ma prawo do utworzenia spółki zależnej, która również ma swoje własne cechy.
Cały zakres opcji form organizacyjnych i prawnych dopuszczalnych do istnienia w Federacji Rosyjskiej jest zapisany w Kodeksie cywilnym Federacji Rosyjskiej, który jest zarejestrowany w kodeksie prawa naszego kraju pod numerem 51-FZ z dnia 30 listopada 1994 r.
Koncepcja pomocnicza
Pojęcie spółki zależnej zostało opisane w art. 105 tego regulacyjnego aktu prawnego. W szczególności ust. 1 tego artykułu stanowi, że jedno przedsiębiorstwo może być uznane za spółkę zależną innego, jeśli w takiej sytuacji zaistnieje kilka warunków.
Tak więc pierwszą opcją podstawy uznania jednej spółki za spółkę zależną w stosunku do drugiej jest wielkość udziału w kapitale zakładowym posiadanego przez spółkę dominującą. Jeśli określona wielkość jest dominująca, to znaczy daje spółce dominującej głos decydujący w przypadku głosowania, to druga spółka jest jej spółką zależną. W praktyce udział z prawem głosu wynosi zwykle ponad 50% kapitału zakładowego.
Innym powodem, dla którego jedna firma może być uważana za spółkę zależną innej, jest istnienie między nimi pisemnej umowy, sporządzonej zgodnie ze wszystkimi wymogami współczesnej rosyjskiej pracy biurowej, o istnieniu odpowiednich relacji między organizacjami. W tym przypadku kryterium będzie również to, czy głos decydujący ma spółka dominująca. Ponadto art. 105 kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej dopuszcza istnienie innych powodów zapewniających spółce dominującej prawo głosu decydującego, na podstawie których inna spółka może zostać uznana za jej spółkę zależną.
Prawa i obowiązki pomocnicze
Pozycja spółki zależnej w pewnym stopniu uzależnia ją od spółki macierzystej. Na przykład jest zobowiązany do wykonywania poleceń tego ostatniego w odniesieniu do decyzji związanych z jego działalnością gospodarczą. Jednocześnie kierownictwo głównego przedsiębiorstwa powinno pamiętać, że odpowiedzialność wynikająca z takich decyzji zostanie rozdzielona pomiędzy obie spółki, które w przypadku strat w takiej sytuacji ponoszą solidarną odpowiedzialność.
Jednocześnie spółka zależna posiada również szereg istotnych uprawnień w stosunku do spółki dominującej. Tak więc np. nie odpowiada za długi tej ostatniej, ale z kolei spółka dominująca odpowiada subsydiarnie za długi „córki” w przypadku jej upadłości. Co prawda warunek odpowiedzialności subsydiarnej ma zastosowanie w tym przypadku tylko wtedy, gdy upadłość nastąpiła z winy spółki dominującej.
