Termin dźwignia finansowa odnosi się do grupy ważnych wskaźników kondycji finansowej przedsiębiorstwa. Obok tej koncepcji znajdują się współczynniki autonomii i zależności finansowej, które również odzwierciedlają proporcje między środkami własnymi i pożyczonymi organizacji.
Dźwignia finansowa (dźwignia, dźwignia, dźwignia) to stosunek pożyczonych środków do środków osobistych (innymi słowy, stosunek kapitału pożyczonego do osobistego). Ponadto pojęcie dźwigni finansowej obejmuje efekt wykorzystania pożyczonych środków w celu zwiększenia wielkości transakcji i korzyści bez posiadania wymaganej ilości środków. Jednocześnie stosunek wielkości środków kredytowych do kapitału osobistego charakteryzuje poziom ryzyka i stabilność ekonomiczną.
Dźwignia ekonomiczna może być wykorzystana tylko wtedy, gdy sprzedawca przyciąga pożyczone środki. Opłata za kapitał pożyczki jest zwykle niższa niż wartość dodana, którą gwarantuje. Jest doliczany do zysku z kapitału osobistego, co pozwala zwiększyć jego rentowność.
Na rynku towarowym, giełdowym i pieniężnym koncepcja dźwigni finansowej jest modyfikowana w żądania depozytu zabezpieczającego - procent środków, które sprzedawca musi mieć w swoim bilansie, aby sfinalizować transakcję do całkowitej wartości zawieranej transakcji. Zwykle na rynku towarowym wymagane jest 50% całkowitej kwoty transakcji, to znaczy, aby rozwiązać kontrakt 200 USD, sprzedawca musi posiadać co najmniej 100 USD. Na rynku pochodnych instrumentów finansowych lub walutowych, na przykład kontraktu futures, konieczne jest złożenie gwarancji w wysokości od 2 do 15% ceny kontraktu, czyli zawarcie umowy na 200 USD, to wystarczy mieć dostępne od 4 do 30 $.
Wskaźnik dźwigni finansowej = zobowiązania / kapitał własny
Zarówno licznik, jak i mianownik są pobierane z odpowiedzialności bilansu organizacji. Zobowiązania w obliczeniach są przyjmowane zarówno długoterminowe, jak i krótkoterminowe.
Stosunek równowagi kapitału kredytowego i własnego (gdy wskaźnik dźwigni finansowej wynosi 1) jest uważany za optymalny, zwłaszcza dla firm rosyjskich. Dopuszczalna może być również wartość do 2 (dla dużych spółek publicznych wskaźnik ten może być jeszcze wyższy).
Wprowadzenie zwiększonej dźwigni kredytowej zwiększa nie tylko prawdopodobieństwo uzyskania korzyści, ale także stopień ryzyka takiej operacji.
Handel globalny z wprowadzeniem efektu dźwigni monetarnej jest uważany za obietnicę spadku monetarnego. Jednym z najwyraźniejszych tego przykładów jest upadek brytyjskiego Banku Beringa, który był jednym z najstarszych i największych banków na świecie.
Najczęściej gracze wykorzystują dźwignię finansową w celu zwiększenia swoich dochodów. Jednak zgodnie z zasadą lewarowania ewentualna strata jest również zwiększana podobną liczbę razy.
