Debet i kredyt to pojęcia używane w rachunkowości. Debet to lewa strona rachunku, wywodząca się z łacińskiego słowa „musi”. Prawa strona konta nazywana jest pożyczką i pochodzi z łaciny – „wierzyć”.
To oznaczenie stron rachunku rozwinęło się historycznie. Pojawiły się na etapie rozwoju, kiedy istotą rachunkowości było odzwierciedlenie relacji między dostawcą a dłużnikiem, kredytobiorcą a bankierem.
Obecnie terminy te straciły swoje dosłowne znaczenie. Obciążenie rachunku oznacza własność lub prawa majątkowe przedsiębiorstwa, w zależności od faktów zapisanych na rachunku.
Termin „debet” jest związany z pojęciem „obrotu debetowego”, który obejmuje transakcje biznesowe przeprowadzane przez pewien okres czasu, prowadzące do wzrostu majątku organizacji lub zmniejszenia źródła ich powstawania. Stan majątku zarejestrowany na danym koncie w określonym momencie nazywany jest saldem debetowym.
Kredyt - przeciwna strona rachunku, niezbędna do odzwierciedlenia zobowiązań (źródeł tworzenia majątku) przedsiębiorstwa. W konsekwencji obrót kredytowy to transakcje gospodarcze, które prowadzą do wzrostu jej zobowiązań (zobowiązań) lub spadku aktywów.
Tym samym transakcje gospodarcze zarejestrowane na rachunku powodują wzrost lub spadek grupy środków, na które jest on otwarty. Każda strona konta została zaprojektowana tak, aby osobno odzwierciedlać spadek lub wzrost kwot. Odzwierciedlając transakcje biznesowe na aktywnych rachunkach (rachunkach nieruchomości), obrót debetowy wskazuje na wzrost wskazanych na nim kwot. Obrót debetowy na rachunkach pasywnych (rachunki zobowiązań organizacji), wręcz przeciwnie, wskazuje na ich spadek. Obroty kredytowe dla rachunków aktywnych oznaczają spadek kwot na nich zarejestrowanych, a dla rachunków pasywnych - ich wzrost.
Obecność dwóch stron na koncie wynika z potrzeby oddzielnego rozliczania transakcji na nim (wzrost i spadek), a także wygody zapisów na koncie.
