Środki trwałe (środki trwałe) są częścią majątku organizacji wykorzystywanego jako środek pracy przy wytwarzaniu produktów, a także do zarządzania nim przez okres dłuższy niż 12 miesięcy lub jeden cykl operacyjny, jeśli jest dłuższy niż 12 miesięcy. Środki trwałe to drogie przedmioty. Należą do nich nieruchomości, których wartość przekracza 40 tysięcy rubli.
W oparciu o definicję środków trwałych można wyróżnić niektóre z ich cech: - długi okres użytkowania (ponad 12 miesięcy), - wysoki koszt (ponad 40 tys. rubli), - firma posiada udokumentowane prawa do nich, - używane do komercyjne (produkty produkcyjne, leasing, na potrzeby zarządzania itp.), - korzystanie z przedmiotu może w przyszłości przynieść korzyści ekonomiczne, - przedmiot nie jest towarem, tj. nieprzeznaczone do odsprzedaży Środki trwałe obejmują kilka grup: budynki, budowle, maszyny i urządzenia o mocy roboczej, przyrządy i urządzenia pomiarowe, komputery, pojazdy, narzędzia, sprzęt produkcyjny, bydło użytkowe i hodowlane, plantacje wieloletnie itp. Środki trwałe klasyfikowane są według z wielu powodów. Z założenia są produkcją, tj. te, które są bezpośrednio zaangażowane w proces produkcyjny, oraz te nieprodukcyjne, które nie są zaangażowane w proces produkcyjny. Należą do nich budynki sfery społecznej i kulturalnej, na przykład przedszkole, które znajduje się w bilansie organizacji. Aby poprawnie naliczyć amortyzację, środki trwałe mogą znajdować się w eksploatacji, na magazynie, w konserwacji, na etapie przebudowy, modernizacji, likwidacji itp. w ramach zarządzania operacyjnego, a także otrzymane w leasingu. Taki podział jest niezbędny do prawidłowego obliczenia amortyzacji i podatku od nieruchomości. Dla każdej pozycji środków trwałych ustalany jest okres użytkowania. Jest to okres, w którym korzystanie ze środków trwałych może generować dochód dla organizacji lub służy realizacji innych celów jej działalności. Jednostką miary środków trwałych jest pozycja magazynowa wraz z całym jej wyposażeniem i wyposażeniem.
