Pojęcie „podstawy opodatkowania” wprowadza się w celu uzyskania ilościowej charakterystyki przedmiotu opodatkowania. Ta cecha ilościowa jest niezbędna do obliczenia kwoty podatku, ale nie jest przedmiotem opodatkowania zobowiązanym do zapłaty podatku. Identyfikacja pojęć „podstawa opodatkowania” i „przedmiot opodatkowania” jest jednym z częstych błędów, które stają się przyczyną naruszenia przepisów podatkowych.
Procedura ustalania podstawy opodatkowania
Dla każdego podatku, federalnego, regionalnego lub lokalnego, do obliczenia którego stosuje się podstawę opodatkowania, ustala się go zgodnie z kodeksem podatkowym Federacji Rosyjskiej. Określił również procedurę jego ustalania w każdym konkretnym przypadku. Stawki stosowane w każdym konkretnym przypadku dla podatków federalnych są określone w Kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej, a dla podatków regionalnych i lokalnych podstawą zastosowania tych stawek są przepisy podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej, regulacyjne akty prawne organy przedstawicielskie gmin.
W celu ustalenia podstawy opodatkowania przedsiębiorstwa są zobowiązane do prowadzenia ewidencji księgowej oraz korzystania z rejestrów księgowych i innych dokumentów potwierdzających dane o transakcjach dotyczących przedmiotów podlegających opodatkowaniu. Obowiązkowe rozliczanie takich transakcji jest przewidziane dla indywidualnych przedsiębiorców. W przypadku osób, które płacą podatek dochodowy, podstawą opodatkowania, od której naliczany jest ten podatek według stawki 13%, jest całkowity roczny dochód.
Jak obliczana jest podstawa opodatkowania
Sporządzenie takiej kalkulacji jest obowiązkiem podatnika, musi on dostarczyć ją za każdy sprawozdawczy okres rozliczeniowy na zasadzie memoriałowej od początku roku sprawozdawczego. Podstawa opodatkowania dla różnych podatków jest obliczana w różny sposób, dla każdego podatku, który jest obliczany z uwzględnieniem podstawy opodatkowania, jest on inny. Tak więc do obliczenia podstawy opodatkowania dla podatku dochodowego kalkulacja zawiera następujące dane:
- kwotę przychodów ze sprzedaży otrzymanych w okresie sprawozdawczym, w tym na przykład przychody ze sprzedaży towarów i usług wyprodukowanych lub dostarczonych przez przedsiębiorstwo, a także ze sprzedaży papierów wartościowych, majątku, środków trwałych itp.;
- kwotę wydatków, o jaką zmniejszy się wysokość dochodu, obejmują one wydatki bezpośrednio na produkcję oraz te związane ze sprzedażą źródeł dochodu;
- zysk lub strata ze sprzedaży - wysokość przychodów i kosztów;
- kwotę przychodów nieoperacyjnych (z transakcji finansowych transakcji terminowych);
- kwota kosztów nieoperacyjnych (dla transakcji finansowych transakcji pilnych);
- zysk lub strata z nieoperacyjnych transakcji przychodów i kosztów;
- łączną kwotę, która jest podstawą opodatkowania.
Kwotę uzyskanego dochodu do opodatkowania oblicza się jako różnicę między kwotą otrzymanej podstawy opodatkowania a kwotą straty do przeniesienia.
