Słowo „leasing” pochodzi od angielskiego leasingu – „rent”. Jest to narzędzie finansowe, które pomaga firmom i osobom prywatnym w zakupie tego lub tego. Dosłownie leasing to świadczenie długoterminowego najmu samochodu, mieszkania, wyposażenia, budynku z możliwością ich późniejszego zakupu.
Umowa zawierana jest pomiędzy wynajmującym (firmą, która długoterminowo udostępnia sprzęt na wynajem) a najemcą (najemcą, który płaci za użytkowanie sprzętu). Po wygaśnięciu umowy najemca ma prawo do zawarcia nowej umowy lub przedłużenia starej. Najemca ma również możliwość zakupu sprzętu po wartości rezydualnej.
Zakup sprzętu w ramach tego typu umowy pozwala na zmniejszenie obciążeń podatkowych firmy (w regulacji o podatku dochodowym). Przedmiotem leasingu stają się rzeczy nieużytkowe (budynki, urządzenia, przedsiębiorstwa, pojazdy, budowle i inne nieruchomości i ruchomości).
Na dochód firmy leasingowej składają się narzuty, jakie robi na sprzęcie (podobnie działają banki, udzielając kredytów swoim klientom). Marża ta może być znaczna, na koniec okresu leasingu klient otrzymuje sam sprzęt po minimalnych kosztach (aw niektórych przypadkach bezpłatnie).
Możliwe są międzynarodowe opcje leasingu. W takim przypadku firmy, które zawierają umowę, mogą znajdować się w różnych krajach. W takim przypadku można wydzierżawić nawet przedsiębiorstwa przemysłowe i zakłady produkcyjne. Jedynym warunkiem powinno być ich późniejsze komercyjne wykorzystanie w celu osiągnięcia zysku i świadczenia usług. Ale w Rosji od 1 stycznia 2011 ten warunek nie jest obowiązkowy.
Rozróżnia się leasing finansowy, gdy po wygaśnięciu umowy przedmiot umowy (sprzęt) zostaje nieodpłatnie przekazany leasingobiorcy; oraz leasing operacyjny, w którym sprzęt jest umarzany przez leasingobiorcę na koniec umowy.
Jedynym wyjątkiem w tym przypadku są obiekty naturalne i działki, które mają specjalną procedurę obrotu.
