Każda organizacja ma prawo do samodzielnego określenia, które z jej kosztów są przypisane do kosztów bezpośrednich, a które są pośrednie. Ta procedura powinna znaleźć odzwierciedlenie w polityce rachunkowości. Ministerstwo Finansów rekomenduje podział wydatków zgodnie z ustalonymi zasadami rachunkowości. Za koszty bezpośrednie uważa się koszty rzeczowe wynagrodzeń pracowników oraz ujednolicony podatek socjalny pobierany od tej kwoty. Obejmuje również amortyzację używanych środków trwałych.
Czy to jest to konieczne
Podstawowe dokumenty księgowe
Instrukcje
Krok 1
Koszty bezpośrednie są odpisywane w miarę ich realizacji, czyli w częściach, a koszty pośrednie są odpisywane natychmiast. W bieżącym okresie sprawozdawczym należy brać pod uwagę tylko te wydatki, które dotyczą już sprzedanych towarów lub usług. Salda dotyczą produkcji w toku, wysłanych produktów i sald magazynowych.
Krok 2
Zrealizowane, ale nie odebrane usługi i prace, pozostałości półproduktów oraz zaległe zamówienia odnoszą się do produkcji w toku. Prace w toku należy oceniać na koniec każdego miesiąca. Do oceny księgowy wykorzystuje dane z dokumentów pierwotnych o saldach i przepływach materiałów i surowców, dane o wyrobach gotowych dla każdego warsztatu, a także dane o kosztach bezpośrednich za bieżący miesiąc. Cała kwota średnich sald pracy w toku na koniec miesiąca zaliczana jest do kosztów bezpośrednich następnego miesiąca.
Krok 3
Ocena produkcji w toku dokonywana jest według kosztu standardowego lub rzeczywistego, kosztów bezpośrednich, kosztu surowców i materiałów. Kolejność powinna być ustalona zgodnie z polityką rachunkowości przedsiębiorstwa. Wszystkie przedsiębiorstwa w ten sam sposób oceniają średni stan magazynowy, który jest niezależny od specyfiki i rodzaju działalności i jest określony w Ordynacji podatkowej.
Krok 4
Księgowy wylicza średni stan magazynowy na podstawie danych o kosztach bezpośrednich przypadających na stan magazynowy wyrobów gotowych na początku miesiąca i na końcu oraz na podstawie informacji o kosztach bezpośrednich dla produktów wytworzonych w ciągu miesiąc. W tym celu należy doliczyć koszty bezpośrednie na początku miesiąca do salda wyrobów gotowych z kosztami bezpośrednimi do kosztów wyrobów gotowych, które zostały wydane w ciągu miesiąca. Od otrzymanej kwoty należy odliczyć bezpośrednie koszty produktów, które zostały wysłane w ciągu miesiąca.
Krok 5
Aby oszacować średnie salda wysłanych, ale nie sprzedanych produktów, potrzebne są dane o wysyłce oraz informacje o kosztach bezpośrednich za bieżący miesiąc, pomniejszonych o koszty bezpośrednie. Konieczne jest dodanie kosztów bezpośrednich pozostałych wysłanych produktów na początku miesiąca z kosztami bezpośrednimi przypisanymi do kosztu wysłanych gotowych produktów w ciągu miesiąca i odjęcie kosztów bezpośrednich produktów sprzedanych w ciągu miesiąca od wynik.
Krok 6
Przedsiębiorstwa świadczące usługi mogą w całości uwzględnić koszty bezpośrednie w celu zmniejszenia przychodów ze sprzedaży lub produkcji. W takim przypadku nie ma potrzeby rozdzielania kosztów bezpośrednich na pozostałą część prac w toku.
Krok 7
Niesprzedane, ale wysłane produkty mogą być w przypadku, gdy prawa do nich nie zostały jeszcze przeniesione na kupującego, a także w przypadku przeniesienia produktów za pośrednictwem pośrednika.
