W okresie próbnym umowa o pracę z nowym pracownikiem może zostać rozwiązana na jego wniosek lub z inicjatywy pracodawcy. Kodeks pracy przewiduje uproszczoną procedurę, która pozwala wydać zwolnienie w ciągu 3 dni.
Zwolnienie z inicjatywy pracodawcy
Okres próbny może wynosić od 1 do 6 miesięcy, wszystko zależy od polityki firmy i konkretnego stanowiska. Czas liczony jest od daty zatrudnienia określonej we wniosku pracownika, długość okresu próbnego musi być wskazana w umowie o pracę. Jeżeli wyniki pracy nowego pracownika są niezadowalające, umowa o pracę może zostać rozwiązana z inicjatywy pracodawcy. Uproszczony system zwolnień w tym okresie wymaga dopełnienia jedynej formalności – wystosowania zawiadomienia do pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę. Powiadomienie powinno być:
- sporządzone na piśmie;
- wydane nie później niż 3 dni przed domniemanym zwolnieniem;
- poświadczone własnoręcznym podpisem pracownika.
Zawiadomienie o zwolnieniu wskazuje przyczynę i datę rozwiązania umowy. Nie możesz zwolnić pracownika na zwolnieniu lekarskim lub urlopie. Jeżeli kobieta dowiedziała się o ciąży w okresie próbnym, nie wolno jej zwolnić z inicjatywy pracodawcy. Dotyczy to również samotnych matek wychowujących dzieci poniżej 1,5 roku życia.
Jeżeli czas trwania okresu próbnego nie jest określony w umowie o pracę, uważa się, że pracownik został przyjęty bez dodatkowych warunków i nie może zostać zwolniony w trybie uproszczonym. Od decyzji kierownika, który bez uzasadnionego powodu rozwiązuje stosunek pracy z własnej inicjatywy, przysługuje odwołanie do sądu.
Rozwiązanie umowy na wniosek pracownika
Okres próbny pozwala pracownikowi przyjrzeć się bliżej nowemu miejscu pracy, ocenić jego potencjał i własne możliwości. Jeżeli nowe stanowisko wydawało się nieodpowiednie, przewiduje się rozwiązanie umowy z inicjatywy pracownika. Można to również zrobić w uproszczony sposób. Niezbędne jest złożenie wniosku skierowanego do szefa firmy. Jest sporządzony w dowolnej formie, powody zwolnienia nie są wymagane. Zgłoszenie jest poświadczone podpisem pracownika.
Wniosek można złożyć osobiście lub przesłać listem poleconym z powiadomieniem. Po upływie terminu określonego w zawiadomieniu pracownik może uważać się za wolnego od zobowiązań i nie iść do miejsca pracy. Wypowiedzenie można złożyć będąc na urlopie lub zwolnieniu lekarskim. W dniu rozwiązania umowy o pracę pracownik musi otrzymać pełną kalkulację i książeczkę pracy z notatką o zwolnieniu (art. 77, część 1, klauzula 3 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej).
Jeśli pracownik był zarejestrowany, ale postanowił nie rozpoczynać swoich obowiązków, ponieważ nie odpowiadały mu, umowa może zostać anulowana. W takim przypadku nie dokonuje się wpisu do księgi pracy, umowę o pracę uważa się za niezawartą.
Czy można zwolnić bez pracy?
Art. 71 Kodeksu pracy stanowi, że zwolnienie pracownika może nastąpić tylko po pisemnym upomnienie. Jest on sporządzony i wystawiony za podpisem na trzy dni przed przewidywanym zakończeniem umowy. W tych dniach pracownik musi pracować normalnie, po rozwiązaniu umowy otrzyma wynagrodzenie za cały okres do dnia zwolnienia.
W niektórych przypadkach ostrzeżenie może być udzielone z wyprzedzeniem, co wymaga dwutygodniowej pracy. Jeśli jednak takie warunki nie są przewidziane w umowie, pracownik ma prawo odmówić i zrezygnować na własną prośbę. W takim przypadku ma obowiązek pisemnie powiadomić pracodawcę z 3 dniowym wyprzedzeniem. Za obopólną zgodą umowa może zostać natychmiast rozwiązana.
Jeżeli w okresie próbnym pracownik z własnej woli złoży wniosek o zwolnienie, może w nim wskazać dowolny okres, w którym pożądane jest rozwiązanie umowy. Minimalny okres prawny to 3 dni, maksymalny jest ograniczony warunkami okresu próbnego. Warto wziąć pod uwagę, że po jego rozwiązaniu konieczne jest powiadomienie pracodawcy nie później niż dwa tygodnie przed proponowanym zwolnieniem.
