Istota procesu dewaluacji i jego konsekwencje jest nieustannie badana i analizowana przez czołowych finansistów i ekonomistów krajów świata. Jednocześnie większość zwykłych obywateli uważa to zjawisko za przejaw kryzysu finansowego. Ale to nieporozumienie. Pomimo tego, że dewaluacja pociąga za sobą spadek wartości waluty narodowej, banki centralne wielu krajów wykorzystują ją jako narzędzie do zarządzania przepływami pieniężnymi.
Treść dewaluacji
Pojęcie „dewaluacji” po raz pierwszy pojawiło się w krajach europejskich w czasach standardu złota, kiedy każdy papierowy banknot miał pod sobą stały nominał złota. W czasie I i II wojny światowej następował stopniowy odpływ pieniędzy z obiegu państw, niezbędnych do produkcji i uzbrojenia wojska. Wiodące banki wyemitowały dużą liczbę nowych banknotów, ale ich rezerwy złota nie zostały już potwierdzone, co doprowadziło do pierwszej fali dewaluacji.
Dziś to zjawisko w sferze finansowej oznacza deprecjację pieniądza krajowego w stosunku do walut innych krajów. A jeśli podamy prostą definicję, to przy dewaluacji waluta obca jest droższa niż wcześniej, a żeby ją kupić, trzeba zapłacić więcej rubli. Na przykład, jeśli na początku 2014 roku dolar był wart około 32,50 rubla, to po 11 miesiącach jego wartość wynosi 46,50, a dewaluacja w 2014 roku wyniosła 43%.
Formy dewaluacji
Istnieją dwie główne formy dewaluacji:
- otwarte, co oznacza jego oficjalne uznanie przez bank centralny i powiadamianie obywateli kraju o faktycznym spadku wartości pieniądza narodowego;
- ukrytej, niekontrolowanej, która powstaje samodzielnie w toku wydarzeń zachodzących w sferze finansowej i politycznej państwa.
Przyczyną ukrytej dewaluacji są gwałtowne wzrosty inflacji, niewystarczające rezerwy złota kraju, a także deficyt bilansu płatniczego, choć w niektórych przypadkach sama dewaluacja może rozwiązać ten problem. Na przykład potanienie waluty krajowej przyczynia się do zmniejszenia zakupów towarów importowanych z innych krajów. W związku z tym wzrasta popyt na produkt własnej produkcji państwowej, w wyniku czego umacnia się jednostka monetarna państwa.
Konsekwencje procesu dewaluacji
Istnieją różne opinie na temat konsekwencji dewaluacji, ponieważ są one dość niejednoznaczne. Z jednej strony źle zarządzana sytuacja może zaszkodzić gospodarce kraju, az drugiej może ją ożywić i doprowadzić do stopniowego rozwoju.
Pozytywnymi konsekwencjami dewaluacji dla gospodarki i gospodarki kraju są:
- wzrost działalności eksportowej;
- przeważająca konsumpcja produktu krajowego;
- wzrost PKB i PKB;
- zmniejszenie wydatków krajowej rezerwy złota;
- podejmowanie działań zapobiegających spekulacji walutowej.
Poprawa tych wskaźników może nastąpić tylko wtedy, gdy czołowi eksperci i analitycy w kraju będą stale monitorować postępy procesu dewaluacji w 2015 roku. Ale jeśli to zjawisko powstało spontanicznie lub w wyniku złych działań wiodących banków, może to prowadzić do negatywnych zjawisk:
- deprecjacja inwestycji pieniężnych zwykłych obywateli w bankach i utrata ich zaufania do waluty państwowej;
- wzrost cen towarów importowanych i ewentualny deficyt, który może powstać w przypadku braku odpowiednich przedsiębiorstw zastępczych;
- wzrost kosztów towarów krajowych, jeśli są one produkowane na sprzęcie zagranicznym lub przy użyciu surowców importowanych;
- inflacja, która powstaje na tle rosnących cen importu i sztucznego zawyżenia cen na produkt krajowy;
- pojawienie się ryzyka finansowego dla przedsiębiorców i biznesmenów, którzy w swojej działalności pracują z kilkoma walutami.
Za najpoważniejszą konsekwencję dewaluacji uważany jest gwałtowny spadek wartości waluty państwowej, co może spowodować dotkliwy szok dla gospodarki, jej spadek, aw najgorszym przypadku – niewypłacalność. Spowoduje to odpływ krajowego kapitału do zagranicy, gwałtowny spadek przedsiębiorczości, wzrost bezrobocia i aktywną hiperinflację. Dewaluacja jest wielostronnym zjawiskiem gospodarczym, które może nie tylko działać jako potężna dźwignia regulacji monetarnej, ale także prowadzić do negatywnych, tragicznych konsekwencji w gospodarce, które mogą doprowadzić kraj do głębokiego kryzysu.
