Istnieje kilka interpretacji, które definiują, czym jest repatriacja z finansowego punktu widzenia. Większość ekspertów zgadza się, że termin ten oznacza świadomą próbę zwrotu przez państwo środków wcześniej wycofanych z kraju. W tym przypadku repatriacja staje się ważnym elementem polityki pieniężnej i regulatorem sektora finansowego.
Czym jest repatriacja
Termin „repatriacja” dosłownie przetłumaczony z łaciny oznacza „powrót do ojczyzny”. W świecie finansów pojęcie to jest używane w odniesieniu do zwrotu kapitału, który był wcześniej wykorzystywany za granicą w celu inwestowania we własnym kraju. Repatriacja kapitału występuje w kilku formach, m.in. transferu do ojczyzny środków zainwestowanych poza jej granicami, zwrotu zysków z takich inwestycji czy waluty obcej uzyskanej ze sprzedaży towarów (usług).
Repatriacja kapitału
Repatriacja kapitału jest bezpośrednio związana z jego eksportem. W okresie pogorszenia swojej sytuacji ekonomicznej kraje, które wyeksportowały kapitał, wprowadzają środki zapewniające zwrot z inwestycji. W tym celu stosuje się specjalną politykę podatkową i kredytową, która przewiduje gwarancje i świadczenia.
Przykładem jest Francja po zakończeniu II wojny światowej, gdzie agencje rządowe zajmujące się kontrolą dewizową zezwalały na zwrot kapitału do kraju za pośrednictwem rynku metali szlachetnych na preferencyjnych warunkach. Ten krok rządu można uznać za amnestię dla stolicy kraju, która opuściła Francję w przededniu i podczas wojny. Państwa importujące kapitał, wraz z nadejściem najgorszych czasów, często nakładają ograniczenia na repatriację kapitału zainwestowanego w ich gospodarki.
Repatriacja kapitału umożliwia ogłoszenie amnestii tym, którzy wcześniej nielegalnie przekazali środki za granicę. Podobny problem jest typowy dla dzisiejszej Rosji, gdzie miesięczny eksport kapitału sięga 2,5 miliarda dolarów i ta sytuacja będzie najwyraźniej trwała do czasu zakończenia dyskusji o ustawie o amnestii kapitałowej.
W krajach o w pełni rozwiniętej gospodarce waluta obca zarobiona ze sprzedaży produktu gospodarczego jest zwracana do kraju zgodnie z normami i warunkami rozliczeń ustalonymi w praktyce międzynarodowej. W oczekiwaniu na aprecjację waluty krajowej transfer środków do kraju jest zwykle przyspieszony. W kontekście zbliżającej się dewaluacji zachodzi zjawisko odwrotne: zwrot wpływów ulega spowolnieniu. To negatywnie wpływa na gospodarkę kraju.
Repatriacja pożyczek
Repatriacja kredytów odbywa się również w gospodarce kraju. To nazwa powrotu do domu obligacji, które wcześniej były lokowane wśród pożyczkobiorców w innych krajach. Taka operacja jest realizowana poprzez umorzenie tych zobowiązań przez państwo i osoby fizyczne. Państwo zazwyczaj ucieka się do repatriacji kredytów, jeśli jest to konieczne dla poprawy sytuacji finansowej kraju i zwiększenia rezerw walutowych.
W obecnej gospodarce repatriacja kredytów powoli traci na znaczeniu. Ruch obligacji pożyczek prywatnych i rządowych odbywa się niemal codziennie i jest zdeterminowany polityką w zakresie zarządzania zasobami inwestycyjnymi, a także specyfiką regulowania cen papierów wartościowych. Szczególną rolę w tych procesach odgrywają inwestorzy instytucjonalni i prywatni. Na procesy obiegu obligacji mają wpływ różne czynniki, w tym zmiany kursów walut, wahania stóp procentowych oraz oceny zdolności kredytowej emitentów.
Repatriacja środków dewizowych
Spełnienie wymagań państwa w zakresie repatriacji waluty obcej odbywa się przy udziale specjalnych organów powołanych do sprawowania kontroli eksportowo-importowej. Zwrot waluty odbywa się poprzez zaksięgowanie na rachunkach bankowych wpływów z eksportu towarów, robót, usług, a także w innych przypadkach przewidzianych w przepisach. Celem kontroli państwowej jest zagwarantowanie dostaw waluty na rynku krajowym kraju oraz zapobieganie nielegalnemu transferowi zasobów za granicę kanałami służącymi do prowadzenia operacji handlu zagranicznego.
W ramach repatriacji środków dewizowych kontrolę eksportowo-importową realizują:
- Bank centralny;
- banki drugiego rzędu;
- Organy podatkowe;
- organy kontroli celnej.
Cechy repatriacji
Są stany, które specjalizują się w eksporcie finansowym. Dla nich repatriacja staje się integralną częścią pracy z kapitałem, pozwalając na poprawę wskaźników bilansu płatniczego i procesów wymiany walut. Proces przekazywania środków przez granicę obejmuje nie tylko państwa będące ojczyzną właściciela kapitału, ale także te, z których środki są wypłacane. W przeprowadzaniu repatriacji kryje się wiele subtelności prawnych. Przepływy finansowe mogą podlegać różnym rodzajom opodatkowania.
Każdy przepływ środków między państwami jest instrumentem w ramach określonej strategii rozwoju gospodarczego. Kierunki polityki, wybór między importem a eksportem środków finansowych najczęściej zależą od rzeczywistego stanu gospodarki kraju. Przy stosunkowo stabilnym rozwoju usuwa się lub osłabia ograniczenia w przepływie kapitału. Gdy nadchodzi kryzys, z reguły nakładane są surowe ograniczenia na import i eksport kapitału.
Zarządzanie przepływem kapitału do ojczyzny może odbywać się w interesie wielkich monopoli narodowych. Najczęściej jednak regulacja staje się sposobem na dostosowanie wskaźników makroekonomicznych.
Warunki repatriacji kapitału:
- stabilizacja w gospodarce i polityce;
- tworzenie korzystnego klimatu inwestycyjnego;
- poprawa systemu podatkowego;
- zmniejszenie ryzyka handlowego;
- wzrost zaufania do rządu i waluty krajowej.
Za szczególny przypadek repatriacji można uznać zwrot do kraju zysków uzyskanych z inwestycji poza granicami kraju. We współczesnym świecie najczęściej te procesy są w jakiś sposób związane z rynkiem papierów wartościowych. Repatriacja zysków, co do zasady, odbywa się w momencie sprzedaży akcji na rynku. Inwestor wymienia papiery wartościowe na pieniądze, które następnie może spieniężyć w swoim kraju, po czym opuszcza rynek, na którym przeprowadzany jest handel. W warunkach giełdy takie transakcje z akcjami prowadzące do zwrotu środków do ojczyzny można przeprowadzać kilka razy dziennie. Z formalnego punktu widzenia wycofanie zysków otrzymanych przez obcokrajowców na rosyjskich giełdach jest pełnoprawną repatriacją.
Kapitału związanego z działalnością przestępczą nie można przenieść do legalnej gospodarki państwa. Właściciele środków uzyskanych w drodze przestępczej nie podlegają amnestii dotyczącej kapitału i nie mogą ubiegać się o udział w państwowych programach repatriacji dochodów. Jednak lista struktur przewidujących amnestię kapitałową może zawierać przestępstwa gospodarcze o średniej wadze.
Specyfika rozliczeń i opodatkowania w czasie repatriacji
W warunkach gospodarki krajowej repatriacja środków dotyczy mieszkańców Federacji Rosyjskiej biorących udział w handlu zagranicznym. W stosunku do tych osób istnieje ustawowy obowiązek zapewnienia odbioru pieniędzy za towary i usługi od podmiotów zagranicznych. Fundusze mieszkańców muszą zostać zwrócone do Rosji, gdy ich zagraniczny partner skorzystał z prawa do przedpłaty, ale nie dostarczył ich towarów lub usług. Wyjątkiem, który nie pociąga za sobą wymogu repatriacji pieniędzy, są niektóre rodzaje zobowiązań dłużnych.
W niektórych krajach obowiązuje specjalny podatek od zwrotu dochodów nierezydentów. Jest pobierana ze źródła, gdy pieniądze są faktycznie wycofywane poza granicami kraju. Zwykle ten rodzaj podatku dotyczy wyłącznie dochodu pasywnego. W przypadku płacenia podatków repatriacyjnych przepisy często przewidują odliczenia i rekompensaty podatkowe.
Ustawodawstwo międzynarodowe nie przewiduje żadnych ogólnych zasad, które regulowałyby tryb uiszczania podatków i opłat za repatriację dochodu, a przynajmniej określały wysokość takiego podatku. Każdy kraj samodzielnie ustala zasady obliczania kwot, które trafiają do skarbu państwa na podstawie repatriacji. W niektórych krajach opłaty te wynoszą zero. Przykładem jest Cypr.
Wartość repatriacji środków
Repatriacja pełni szereg ważnych funkcji w gospodarce kraju. Home Refund Management pomaga rządowi:
- zarządzać inflacją;
- kontrolować kurs waluty krajowej;
- zapewnić jakość rozliczeń finansowych.
