Określanie wielkości produkcji brutto w większości przypadków można wykonać metodą fabryczną, co wyklucza wielokrotne liczenie produktów pośrednich. Ten obliczony wskaźnik statystyczny charakteryzuje tempo wzrostu produkcji i wydajności pracy.
Instrukcje
Krok 1
Produkcja globalna brutto przedsiębiorstwa to łączna wartość pieniężna jednostek towarów w okresie sprawozdawczym. Nie uwzględnia to kosztów wyrobów gotowych i półproduktów zaangażowanych w ich produkcję, tj. sprzedawane do konsumpcji krajowej. Ta strategia rozliczeniowa pozwala uniknąć ponownego rozliczenia, ponieważ koszty surowców mają wpływ na całość. Jednak w niektórych przedsiębiorstwach przemysłu lekkiego i spożywczego dozwolone jest podwójne liczenie.
Krok 2
Ta metoda obliczeniowa nazywana jest fabryką. Można go wykorzystać do określenia wielkości produkcji globalnej brutto, która w ogólnym przypadku jest równa produkcji sprzedanej pomniejszonej o wartość rezydualną produkcji w toku, a także koszt pozostałego sprzętu, narzędzi i urządzeń specjalnego przeznaczenia: V = TP + (HP2 - HP1) + (I2 - I1).
Krok 3
Produkty handlowe TP reprezentuje całkowity koszt przesyłki towarów lub usług wyprodukowanych w celu sprzedaży poza przedsiębiorstwem. Wartość ta wyrażona jest w cenach, po jakich towar jest sprzedawany konsumentowi, w zależności od wielkości zakupu: hurtowego lub detalicznego.
Krok 4
Wskaźniki pracy w toku NP2 i NP1 obliczane są odpowiednio na koniec i początek okresu sprawozdawczego. Różnica między nimi pokazuje koszt półproduktów i materiałów już zawartych w produktach handlowych, a także półproduktów z niedokończonego cyklu produkcyjnego. Drugi dotyczy przedsiębiorstw produkujących konstrukcje metalowe, na przykład zakładów budowy maszyn.
Krok 5
Wartość rezydualna instrumentów I2 i I1 ustalana jest na koniec i początek okresu. Lista używanego sprzętu i urządzeń specjalnych jest zatwierdzona dla każdego indywidualnego przedsiębiorstwa i poświadczona przez ministerstwo lub departament zarządzający.
