Ze względu na różnice w rachunkowości i rachunkowości podatkowej organizacji istnieje kilka sposobów odpisania kosztów towarów. Często księgowi używają ich wszystkich, w zależności od sytuacji.
Instrukcje
Krok 1
Dla celów księgowych koszt towarów można odpisać w jeden z następujących sposobów: FIFO, według kosztu jednostkowego, według kosztu średniego (klauzula 16 PBU 5/01). Do celów rachunkowości podatkowej stosuje się trzy powyższe metody, a także można odpisać koszt za pomocą metody LIFO (art. 268 ust. 3 ust. 1 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej). Sposób odpisywania sprzedanych towarów jest określony w polityce rachunkowości organizacji (rachunkowość i podatki).
Krok 2
Sprzedaż towarów w księgowości powinna być odzwierciedlona w następujących pozycjach: - debet 62 Kredyt 90/1 - wpływy ze sprzedaży (w tym VAT), - debet 90/3 Debet 68 "VAT" - VAT naliczony od wpływów.
Krok 3
Odpis kosztu sprzedanych towarów w momencie ich sprzedaży odzwierciedla wpisy: Debet 90/2 Kredyt 41/1 lub Debet 90/2 Kredyt 41/2.
Krok 4
Metoda odpisywania towarów po średnim koszcie opiera się na założeniu, że towary są sprzedawane po średnim koszcie, który można obliczyć dzieląc rzeczywisty koszt każdego rodzaju towarów przez liczbę towarów tego samego rodzaju. Oceń towary po średnim koszcie dla każdego rodzaju zapasów, biorąc pod uwagę dane z początku i końca każdego miesiąca. Jeżeli ceny poszczególnych partii towaru różnią się, należy dokonać obliczenia średniej arytmetycznej ważonej w celu ustalenia średniego kosztu towaru.
Krok 5
Metoda FIFO (pierwsza partia w odbiorze - pierwsza partia w koszcie) opiera się na założeniu, że towary są sprzedawane w kolejności, w jakiej są odbierane od dostawców. Oznacza to, że przede wszystkim towary, które wcześniej dotarły do magazynu, są sprzedawane, a zatem koszt wszystkich sprzedanych towarów uwzględnia koszt wcześniejszych przyjęć. Istotą metody FIFO jest to, że gdy produkt jest usuwany, produkt jest najpierw odpisywany od pierwszej partii przychodzącej. Po całkowitym odpisaniu towaru z pierwszej partii zaczynają odpisywać towar z drugiej partii itd.
Krok 6
Metoda LIFO jest absolutnie przeciwieństwem metody FIFO, czyli koszt sprzedanego towaru opiera się na cenie ostatniej partii wyprodukowanych lub zakupionych produktów.
Krok 7
Skorzystaj z najprostszej, ale najbardziej czasochłonnej metody odpisywania kosztu jednostkowego - gdy po sprzedaży każdego towaru w transakcji wyświetlany jest koszt własny tego konkretnego towaru, ostatnia metoda jest dobra w przypadku sprzedaży towaru na sztuki, a przy sprzedaży dużych ilości towarów księgowi wolą korzystać z metody odpisu towarów po ich średnim koszcie.
