Poziom rozwoju kraju determinowany jest nie tylko wysokimi wskaźnikami ekonomicznymi, ale także faktycznym dobrobytem jego mieszkańców. Na wskaźnik ten ma wpływ sprawność gospodarki narodowej, stosowane przez państwo sposoby regulowania gospodarki oraz społeczna odpowiedzialność władz wobec obywateli.
Podnoszenie poziomu życia ludzi jako priorytetowe zadanie państwa
W Rosji przywódcy radzieccy postawili sobie zadanie poprawy dobrobytu narodu. Na początku lat 60. ubiegłego wieku przywódca ZSRR N. S. Chruszczow z przekonaniem oświadczył, że współczesne pokolenie obywateli sowieckich będzie żyło pod komunizmem. Jednocześnie zakładano, że społeczeństwo osiągnie etap rozwoju, na którym będzie obfitość materialnego bogactwa. Minęły lata, ale śmiała wypowiedź lidera partii się nie sprawdziła.
Po rozpoczęciu przechodzenia rosyjskiej gospodarki narodowej na tor kapitalistyczny, ekonomiści kojarzyli wzrost dobrobytu ludności z wprowadzeniem metod gospodarki wolnorynkowej. Jednak w pierwszym etapie reform gospodarczych poziom życia szerokich warstw ludności systematycznie się obniżał. Wzrosło bezrobocie, wzrosły ceny żywności i artykułów pierwszej potrzeby. Zwiększona nierówność społeczna i rozwarstwienie ludzi.
Stało się jasne, że stosunki wolnorynkowe same w sobie nie są w stanie przynieść korzyści masom. Aby osiągnąć wysoki poziom dobrobytu ludności, konieczne było podjęcie szeregu działań w zakresie państwowej regulacji gospodarki i zabezpieczenia społecznego. Ekonomiści Rosji i jej mężowie stanu sięgnęli po doświadczenia krajów najbardziej rozwiniętych, w których problemy społeczne były rozwiązywane najskuteczniej.
Sposoby na poprawę dobrostanu ludności
Okazało się, że jednym z czynników wpływających na wzrost dobrobytu ludności jest rozwinięta infrastruktura rynku oraz przejrzyste „reguły gry”, które obowiązują wszystkie podmioty działalności gospodarczej. Kiedy przedstawiciele świata biznesu oraz konsumenci towarów i usług zrozumieją, jakimi zasadami kieruje się państwo w polityce gospodarczej, powstają warunki do współpracy między państwem, wolną przedsiębiorczością i ludźmi.
Kraje, w których poziom życia ludności uważany jest za wysoki, stosują praktykę ekstensywnej ingerencji w działalność gospodarczą podmiotów gospodarczych. Utrzymując zdrową konkurencję na rynku dóbr i usług konsumpcyjnych, państwo wpływa na poziom cen, co przyczynia się do obniżenia kosztów ludności, a zwłaszcza jej warstw o niskich dochodach, najmniej chronionych społecznie.. Przedsiębiorcy stają przed koniecznością uwzględnienia interesów konsumentów.
Innym sposobem na poprawę dobrostanu ludności jest opracowanie przez państwo szerokiej gamy programów socjalnych i rygorystyczna realizacja zobowiązań społecznych. Obejmuje to zwiększone wydatki na zdrowie, edukację, kulturę i naukę. Poziom życia ludności to nie tylko wzrost jej dochodów, ale także wysoki stopień rozwoju całej infrastruktury społecznej.
Państwo z całym swym pragnieniem nie jest w stanie zapewnić dobrobytu całemu narodowi jedynie kosztem budżetu i świadczenia pomocy społecznej. Skuteczniejszym sposobem jest stworzenie warunków do swobodnego rozwoju przedsiębiorczości wśród szerokiego grona obywateli. W ostatnich latach państwo wdraża programy pomagające tym, którzy decydują się wziąć przyszłość w swoje ręce i wejść do małego biznesu. Zakłada się, że takie podejście pozwoli rozwiązać kwestie zatrudnienia ludności, doprowadzi do tworzenia miejsc pracy, do ogólnego wzrostu dochodów i dobrobytu.
